ექსკლუზიურად უკანონო პატიმრისგან... პატივისცემით, ირაკლი კერესელიძე

ნოტარიულად დამოწმებული სქემა, რომლითაც პატიმრებს სტრასბურგიდან საჩივრის გამოტანას აიძულებენ.

თამარ ლეფსვერიძე


ირაკლი კერესელიძე,"თავისუფალი გაზეთისთვის" გამოგზავნილ წერილში, რომელიც სრულდება სიტყვებით _ "ექსკლუზიურად უკანონო პატიმრისგან", წერს: 2010 წლის 29 სექტემბერს, მე დავასრულე საქართველოს უზენაესი სასამართლოს სისხლის სამართლის საქმეთა პალატის მიერ საბოლოოდ დადგენილი სასჯელის კალენდარული მოხდა და მიუხედავად იმ ფაქტისა, რომ აღნიშნული სასამართლოს გადაწყვეტილება საბოლოო გახლდათ და მისი გამოტანის შემდგომ, ჩემს მიმართ ახალი ბრალდების წაყენების ფაქტს (თუნდაც ფორმალურად) ადგილი არ ჰქონია, მე მაინც არ ვიქენი გათავისუფლებული პატიმრობიდან. 30 სექტემბერს კი, ბადრაგირებული ვიქენი საქალაქო სასამართლოში, ჩემთვის სასჯელის ვადის გადავადების თაობაზე, შუამდგომლობის განხილვის მიზნით. ის ფაქტები, რაც აღნიშნულ დღეს ქ. თბილისის საქალაქო სასამართლოს შენობაში მოხდა, ორგანიზებული იქნა მმართველი რეჟიმის მიერ და მიზნად ისახავდა, ჩემში შიში, დაუცველობის სინდრომი გამოეწვია და ის შედეგი მიეღოთ, რასაც ელოდნენ.
რადგან ჩემი საჯარო განცხადება იმ დღისით მომხდართან მიმართებაში უკვე მიეწოდა მასმედიას და მასში თანმიმდევრულადაა აღწერილი 30 სექტემბრის მოვლენები, მე აქ მხოლოდ იმას დავძენ, რომ იძულება, ხელი მომეწერა ნოტარიულად დამოწმებული დოკუმენტისთვის, რომლითაც მე სტრასბურგიდან ჩემს განაცხადს გამოვიტანდი და იმას დავადასტურებდი, რომ ჩემს მიმართ წაყენებულ ყველა ბრალდებაში, თავს დამნაშავედ ვცნობდი, რომლის შემდეგაც მე გადამივადებდნენ სასჯელს და შევძლებდი ჩემი ოჯახის ერთადერთი წევრის,73 წლის მძიმე ჯანმრთელობის მდგომარეობის მქონე დედის მონახულებას...
ანუ, თუ მმართველი რეჟიმის მიმართ არ ვიქნებოდი მორჩილი, მოხდებოდა პატიმრობაში ჩემი იმდენი ხნით დატოვება, რამდენიც მოესურვებოდათ. ის ფაქტი კი, რომ ჩემზე ზეწოლას სახელმწიფო სამსახურში მყოფი ოფიციალური პირები ახორციელებდნენ, მიმართული იყო ჩემში პატიმრობიდან გათავისუფლების სურვილის ისეთ დონეზე კულტივირებისაკენ, რომ ჩემთვის, ფაქტობრივად, სულერთი გამხდარიყო, თუ რის, ან რა ფასად მოვიპოვებდი თავისუფლებას..."
ეს არის კიდევ ერთი ფაქტი (იმ უამრავიდან), როდესაც სტრასბურგიდან საქმის გამოტანას აიძულებენ პატიმრებს.
გადავწყვიტეთ, დეტალურად მაგაწოდოთ ირაკლი კერესელიძის საქმისა და სასამართლოს ბუნდოვანება-უზუსტობის დეტალები. ვფიქრობთ, ზედმეტი თავის მტვრევის გარეშე მიხვდებით, რამდენი ადამიანის ინტერესი დევს იმაში, რომ ეს საქმე დაყვავებით, ცდუნებით, ნებით თუ იძულებით, მაგრამ როგორმე, სტრასბურგიდან გამოთხოვილი იქნას.

22 აგვისტოს, გარდაბნის პოლიციამ, ლოჭინის ხეობაში ორი ადამიანის დანაწევრებული გვამი აღმოაჩინა. სხეულის დანარჩენ ნაწილებს, რამდენიმე დღის შემდეგ, წმინდა ბარბარეს სასაფლაოს ტერიტორიაზე მიაგნეს.
პოლიციამ დააკავა საქართველოს რესპუბლიკის მინისტრთა კაბინეტის აპარატის უფროსის თანაშემწე, 20 წლის ირაკლი კერესელიძე. გამოძიებამ განაცხადა, რომ კერესელიძემ დანაშაული აღიარა, მაგრამ ჩვენებები აბსურდული და ურთიერთგამომრიცხავი იყო.
დაკითხვების პერიოდში, კერესელიძის ბინაში ორჯერ ჩატარდა ჩხრეკა. პოლიციამ იატაკიც აყარა, მაგრამ ბინაში არანაირი სამხილი არ აღმოჩნდა.
ორჯერ პირწმინდად გაჩხრეკილ ბინაში, გამოძიებამ კიდევ ერთი ჩხრეკა დანიშნა და ამოიღო სისხლიანი ხერხი, რითაც, გამოძიების ვერსიით, კერესელიძემ გვამები დაანაწევრა...
უზენაესმა სასამართლომ, ირაკლი კერესელიძეს, მსჯავრი დასდო ორი ბიზნესმენის მკვლელობისთვის, რომლებიც, განაჩენის მიხედვით, ხელისუფლების წარმომადგენლებთან დაახლოვების გზით, საკუთარი წარმოების სახელმწიფო სესხით დაკრედიტებას ცდილობდნენ. კერესელიძეს სასჯელის უმაღლესი ზომა _ დახვრეტა მიუსაჯეს.
კერესელიძესთან ერთად, დანაშაულის დაფარვისთვის, გაასამართლეს მისი დედა, ელენე ჩიკვაიძე. Mმას, დანაშაულის დაფარვისთვის, მუხლით გათვალისწინებული სასჯელის მაქსიმალური ზომა, ხუთი წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯეს.
პატიმრობის პირველ წლებში, დედა-შვილი, სასამართლო გადაწყვეტილების გასაჩივრებას ვერ ახერხებდა. მიდიოდა თუ არა მათი წერილები ადრესატამდე, დღემდე არ იციან. უზენაესი სასამართლოს პირველი ინსტანციით მიღებული სასიკვდილო განაჩენი ისე შევიდა ძალაში, რომ არ გასაჩივრებულა.
2001 წელს, ირაკლი კერესელიძემ, სკანდალური განცხადებებით სცადა ყურადღების მიქცევა. გაზეთმა ალიამ და გადაცემა `60 წუთმა” ეს განცხადებები გაახმოვანეს. კერესელიძე, მკვლელობას სპეცსამსახურებს, მაღალი თანამდებობის პირებსა და მისტიკურ რიტუალებს უკავშირებდა. ამას, საზოგადოების მწვავე რეაქცია და სასამართლო პროცესები მოჰყვა. შედეგად, მედიამ ფინანსური სანქციები მიიღო, კერესელიძეს კი კიდევ ერთი ბრალდება - გაქცევის მცდელობა წაუყენეს.
კერესელიძემ, დანაშაულები არ აღიარა. მან, სიკვდილმისჯილთა საკანში, ერთი წელი და ხუთი თვე, განაჩენის აღსრულების მოლოდინში გაატარა. მთლიანად თავისუფლების აღკვეთის ადგილებში კი 14 წელი დაჰყო.
ოთხმოცდაათიანი წლების მეორე ნახევარში, საქართველოს ხელისუფლებამ, ევროსაბჭოში გაწევრიანების წინ, სასიკვდილო განაჩენების აღსრულებაზე, ჯერ მორატორიუმი გამოაცხადა, შემდეგ კი სასჯელის ეს ზომა საერთოდ გააუქმა.
1997 წელს, დახვრეტამისჯილი პატიმრები, საქართველოს პრეზიდენტის ბრძანებულებით შეიწყალეს და სასჯელი 20 წლიანი პატიმრობით შეეცვალათ. კერესელიძე, სიკვდილმისჯილთა საკნიდან გამოიყვანეს და 2015 წლის 24 აგვისტოს, თავისუფლებაც უნდა მიეღო.

მართლმსაჯულების არითმეტიკით 2002+13 =2016

2006 წელს, კერესელიძე გაქცევის მცდელობისთვის გაასამართლეს. გაქცევის მცდელობის და მკვლელობის სასჯელების ნაწილობრივი შეკრების პრინციპით, საქალაქო სასამართლომ, მას სასჯელად 13 წელი და 6 თვე დაუდგინა. მოსამართლემ განაჩენში ჩაწერა, რომ სასჯელის ათვლა უნდა დაწყებულიყო 2002 წლის 29 მარტიდან და სასჯელის მოხდის დასასრულად უნდა განსაზღვრულიყო 2016 წლის 29 სექტემბერი.
ეს გადაწყვეტილება მოსამართლე დალი მეტრეველმა გამოიტანა, რომელიც სააკაშვილის ხელისუფლებაში მოსვლისთანავე, ჯერ გაგრის მოსამართლედ დაინიშნა, ხოლო 2006 წელს, პრეზიდენტმა თბილისის საქალაქო სასამართლოში დააწინაურა.
დაწინაურებულმა მოსამართლემ დაუშვა აშკარა არითმეტიკული შეცდომა – ორიათას ორს მიუმატა ცამეტი და მიიღო ორიათას თექვსმეტი. შესაბამისად, განაჩენში 2015-ის ნაცვლად, 2016 წელი ჩაწერა.
თუმცა, მოსამართლემ არითმეტიკული შეცდომა ერთი თვის შემდეგ თვითონვე გამოასწორა და გამოცა დადგენილება განაჩენში უზუსტობის აღმოფხვრის თაობაზე. ამჯერად, მან 2002-ს უშეცდომოდ მიუმატა ცამეტნახევარი და სასჯელის დასრულების ვადად, დაადგინა 2015 წლის 29 სექტემბერი.
მოსამართლემ დაუშვა ლოგიკური შეცდომაც: სასჯელის ნაწილობრივი შეკრების დროს, გამოიყენა ორი ციფრი. ერთი მხრივ, 4 წელი და 6 თვე, რაც კერესელიძეს შეუფარდა გაქცევის მცდელობისთვის და მეორე მხრივ, 9 წელი რაც ოცწლიანი სასჯელის მოუხდელ ნაწილად იგულისხმა.
2006 წელს, კერესელიძეს უკვე მოხდილი ჰქონდა 11 წელი და განაჩენის გამოტანის დროს, მას მართლაც 9 წელი ჰქონდა დარჩენილი, რასაც მოსამართლემ დაუმატა გაქცევის მცდელობისთვის შეფარდებული ოთხწელიწადნახევარი და ჯამში, მოსახდელი სასჯელის სახით, ცამეტი წელი და ექვსი თვე დაადგინა. თუმცა, განაჩენში არ მიუთითა, მოუხდელ ნაწილს მეორე განაჩენით დადგენილი სასჯელის რა ნაწილი მიუმატა, ვინაიდან თუკი საბოლოო ზომად 13 წელი და 6 თვე დაადგინა, რაც 9 ისა და 4,6 სრულ ჯამს წარმოადგენს, მაშინ ვიღებთ იმას, რომ პირველი განაჩენით დადგენილი სასჯელის მოუხდელი ნაწილი და ახლად დანიშნული, არა ნაწილობრივ, არამედ სრულად შეუკრებია,
განაჩენში, ბუნდოვანი იყო სწორედ ამ სასჯელის ათვლის თარიღი. სასჯელის დაწყების თარიღად, მოსამართლემ 2002 წელი მიუთითა. ამ დროისთვის კი, კერესელიძეს მოსახდელი ჰქონდა არა ცხრა, არამედ 13 წელი. 2002 წლიდან ათვლის შემთხვევაში, ჯამური სასჯელი ჩვიდმეტწელიწად ნახევარი იქნებოდა და კერესელიძეს, სასჯელის ვადა 2019 წლის 29 სექტემბერს გაუვიდოდა და არა 2015 წელს.
მანანა კობახიძე: იმის მიუხედავად, რომ ამ განაჩენში დაშვებული იყო როგორც არითმეტიკული, ასევე ლოგიკური შეცდომები, განაჩენით ცალსახად იყო განსაზღვრული სასჯელის ზომა, მისი დასაწყისი და მისი დასასრული. რეალურად, არსებულ დარღვევებთან დაკავშირებით, ცვლილების შეტანა მსჯავრდებულის საუარესოდ, შესაძლებელი იყო მხოლოდ პროკურორის მხრიდან ამ დარღვევების გასაჩივრების შემთხვევაში. და რადგან ეს საკითხები პროკურატურას სადავოდ არ გაუხდია, ცვლილების შეტანა ამ განაჩენში, დაუშვებელი იყო.
თუმცა, არც ისაა გამორიცხული, რომ მოსამართლეს სასჯელის დაანგარიშებისას, საკუთარი მოტივაცია ჰქონოდა და იქნებ ამაზე მიუთითებს ის გარემოებაც, რომ პრეზიდენტის რჩეული მოსამართლის ალოგიკურ მსჯელობას, სამართლებრივი რეაგირება არ მოჰყოლია. 2015 წლის 29 სექტემბერი კი, როგორც კერესელიძის სასჯელის დასრულების თარიღი, კანონიერ ძალაში შევიდა.

სასამართლო დავების ისტორია
განაჩენი უნდა იყოს მკაფიო და დასაბუთებული.
ევროკონვენციის მეექვსე მუხლი

ირაკლი კერესელიძემ, უზენაეს სასამართლოს მიმართა და პრეზიდენტის შეწყალება იმ მოტივით გაასაჩივრა, რომ ბრძანებულების გამოცემის დროს, სისხლის სამართლის კოდექსი, ოცწლიან სასჯელს არ ითვალისწინებდა. სიკვდილით დასჯის შემდეგ, მაქსიმალური სასჯელი 15 წელი იყო.
საქართველოს უზენაესმა სასამართლომ, დააკმაყოფილა კერესელიძის საჩივარი, ჩამოაკლო მას მკვლელობისთვის მისჯილი 20 წლიდან 5 წელი და ამ დანაშაულისთვის სასჯელის ზომად, 15 წლით თავისუფლების აღკვეთა განუსაზღვრა.
ეს განჩინება გამოიტანა უზენაესი სასამართლოს სამეულმა იური ტყეშელაშვილმა, ზაზა მეიშვილმა და დავით სულაქველიძემ. უზენაესი სასამართლოს სამი მოსამართლის მიერ გამოტანილი გადაწყვეტილება, მანანა კობახიძის თქმით, ხარვეზიანი და ბუნდოვანი იყო.
მანანა კობახიძე: სასამართლო ვალდებული იყო, დაედგინა არა მხოლოდ მოსახდელი სასჯელის ზომა, არამედ ზუსტად მიეთითებინა სასჯელის მოხდის დასაწყისი და დასასრული, რათა მსჯავრდებულისთვის ცნობილი ყოფილიყო, როდის დაასრულებდა სასჯელის მოხდას. რადგან 2006 წლის საბოლოო განაჩენის მიხედვით, იგი უნდა გათავისუფლებულიყო 2015 წელს და უზენაესი სასამართლოს მიერ ხუთი წლით სასჯელის ვადის შემცირება, პირველი ინსტანციის მიერ მიღებულ განაჩენში, ავტომატურად არ აისახებოდა.~
კერესელიძემ, უზენაეს სასამართლოს საჩივრით მიმართა. მას სურდა, რომ მკვლელობისთვის მისჯილი სასჯელის 5 წლით შემცირება ასახულიყო იმ განაჩენზე, რომლის მიხედვითაც, სასჯელის ვადა 2015 წლის 29 სექტემბერს ეწურებოდა და სასამართლოს ერთხელ და სამუდამოდ დაედგინა სასჯელის ამოწურვის ვადა.
სასამართლომ გამოცა განჩინება ბუნდოვანების აღმოფხვრის შესახებ: "პალატა აღნიშნავს, რომ მსჯავრდებულის საჩივარი საფუძვლიანია და უზენაესი სასამართლოს 2007 წლის 20 აპრილის განჩინებაში, ი. კერესელიძის მიმართ დაშვებულია ბუნდოვანება უზუსტობა. კერძოდ, არ არის დაზუსტებული მსჯავრდებულისთვის საბოლოოდ მოსახდელი სასჯელი და მისი ათვლის თარიღი, რაც უნდა გასწორდეს.”
შესაბამისად, სასამართლომ, კერესელიძის ცამეტწელიწად ნახევრიან სასჯელს 5 წელი გამოაკლო, საბოლოოდ განუსაზღვრა სასჯელი 8 წლითა და 6 თვით და ათვლის თარიღად, 2002 წლის 29 მარტი დაადგინა. რის შედეგადაც, სასჯელის დასრულების ვადამ 2015 წლის 29 სექტემბრიდან, 2010 წლის 29 სექტემბერზე გადმოინაცვლა.

კიდევ ერთი საჩივარი

მკვლელობის ნაწილში, სასჯელის ოდენობაზე საჩივრის დაკმაყოფილების შემდეგ, კერესელიძემ სასჯელი გაქცევის მცდელობის ნაწილშიც გაასაჩივრა.
გაქცევის საქმე, თავის დროზე, გლდანი-ნაძალადევის რაიონულმა სასამართლომ განიხილა და კერესელიძეს 3 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიესაჯა. თუმცა, საქმე გამოძიებაში დაბრუნდა, 2006 წელს, საქალაქო სასამართლოში მოსამართლე დალი მეტრეველმა, საქმე ხელმეორედ განიხილა და როგორც უკვე აღვნიშნეთ, კერესელიძეს ოთხწელიწად ნახევარი მიუსაჯა.
სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის მიხედვით, სასამართლოს უფლება არ აქვს, დანიშნოს უფრო მკაცრი სასჯელი, თუ საქმის გადასინჯვა ხდება მსჯავრდებულის საჩივრის საფუძველზე და საჩივარი არ შეუტანია პროკურორს, დაზარალებულს ან ბრალდების მხარის წარმომადგენელ პროცესის სხვა მონაწილეს.
გაქცევის მცდელობის საქმე, ძიებაში სწორედ მსჯავრდებულის ანუ კერესელიძის საჩივრის საფუძველზე დაბრუნდა და მოსამართლე მეტრეველის მიერ სასჯელის წელიწადნახევრით დამძიმება, აშკარა უკანონობა იყო.
კერესელიძე, განაჩენს სწორედ ამ მოტივით ასაჩივრებდა და ეს მოთხოვნა რომ სრულიად კანონიერი იყო, უზენაესი სასამართლოს განჩინებამ დაადასტურა. კერესელიძეს, ოთხწელიწადნახევრიდან, წელიწადნახევარი ჩამოაკლეს.
ამ განჩინების შემდეგ, კერესელიძეს არითმეტიკულად, ლოგიკურად და სამართლებრივად, 7 წლიანი საპატიმრო ვადა 2002 წლიდან ათვლის პირობით, 2009 წლის 29 მარტს უნდა გასვლოდა.
მაგრამ, კერესელიძე ისევ ციხეშია და მისი სასჯელის ათვლისა და გასვლის ვადა, ჯერ კიდევ დაუდგენელია.
მაშინ, როდესაც უზენაესი სასამართლო იხილავდა კერესელიძის საჩივარს და სისხლის სამართლის საქმეც ფიზიკურად უზენაეს სასამართლოში ინახებოდა, სააპელაციო სასამართლომ, საკუთარი ინიციატივით წამოიწყო წარმოება.
მანანა კობახიძე;" სამი მოსამართლე, მაია თეთრაული, ნაირა გიგიტაშვილი და მაია ივანიძე, 3 აპრილს სხდებიან და მაშინ როცა, საქმე ფიზიკურად ხელთ არ აქვთ, რადგან საქმე სასამართლოს შენობაშიც კი არ იყო, ოთხი თვის წინათ გამოტანილ განაჩენში, შეაქვთ ფორმალურად დაზუსტება, მაგრამ სინამდვილეში, არსებითად ცვლიან განაჩენს. მოსამართლეებმა, კერესელიძის სასჯელის ვადის ათვლის თარიღი, 2002 წლიდან გადმოიტანეს 2006 წელში. მართალია, საპროცესო კანონმდებლობა ითვალისწინებს განაჩენში უზუსტობის აღმოფხვრის პროცედურას, მაგრამ უპირველესად, ეს უნდა ხდებოდეს საქმის მასალებზე დაყრდნობით და არ უნდა ცვლიდეს განაჩენის არსს და მით უმეტეს, სასჯელის ზომას."
ამ ეგრეთ წოდებული უზუსტობის აღმოფხვრით, მოსამართლეებმა: თეთრაულმა, გიგიტაშვილმა და ივანიძემ, საქმის მასალებისა და საპროცესო კანონმდებლობის გვერდის ავლით, კერესელიძეს სასჯელი ოთხი წლით მოუმატეს. და მისი გათავისუფლების თარიღმა, 2009 წლის 29 მარტიდან გადაიწია 2013 წლის 12 აპრილამდე.
მანანა კობახიძე: "იმის გარდა, რომ სააპელაციო სასამართლომ ოთხი წლით სრულიად უკანონოდ დაუმძიმა სასჯელი კერესელიძეს, ამ განჩინებით, განახორციელა კიდევ ერთი უხეში დარღვევა. მან სამართლებრივად და ფაქტობრივად, შეცვალა უზენაესი სასამართლოს მიერ ერთი წლით ადრე დადგენილი, კანონიერ ძალაში შესული გადაწყვეტილება. სადაც წერია, რომ განჩინება საბოლოოა და არ საჩივრდება და რომ კერესელიძეს სასჯელის მოხდა, 2002 წლიდან უნდა დაწყებოდა".
სააპელაციო სასამართლოს გადაწყვეტილება, რომ მართლაც უკანონო იყო, უზენაესი სასამართლოს სამმა მოსამართლემ; მაია ოშხარელმა, პაატა სილაგაძემ და ლევან მურუსიძემ, საკუთარი ხელმოწერით დაადასტურა განჩინებაში, სადაც აშკარა პრეტენზია გამოხატეს სააპელაციო სასამართლოს მისამართით: "სააპელაციო სასამართლომ, კერესელიძის მიმართ, სასჯელის საბოლოო ვადის განსაზღვრისას, არ გაითვალისწინა უზენაესი სასამართლოს განჩინება _ ირაკლი კერესელიძეს საბოლოოდ განესაზღვროს თავისუფლების აღკვეთა 8 წლითა და ექვსი თვით, რომლის მოხდა დაეწყოს 2002 წლის 29 მარტიდან."

უზენაესის ბუნდოვანებანი და უზუსტობანი...

მსჯავრდებული ირაკლი კერესელიძე, რომელიც 1995-96 წლებში უნდა დაეხვრიტათ და 2009 წელს უნდა გაეთავისუფლებინათ, რომლის სასჯელის ვადების არასწორი ათვლის გამო, სააპელაციო სასამართლოს მოსამართლეებს უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეებმა ღია შენიშვნით მიმართეს, ისევ სასჯელის ბუნდოვანების აღმოფხვრის საჩივრებს ამუშავებს, რადგან უზენაესი სასამართლოს შავმანტიანმა მოსამართლეებმა, რომლებმაც ფაქტობრივად, დააკანონეს კერესელიძის 2009 წლის 29 მარტს გათავისუფლების თარიღი, იმავე განჩინებაში, რომელშიც ეს თარიღი კანონიერად აღიარეს, ჩაწერეს, რომ კერესელიძეს 7 წლიანი სასჯელის ათვლა არა 2002 წელს, არამედ 2006 წლიდან უნდა დაწყებოდა.
ეს გადაწყვეტილება, შავმანტიანმა მოსამართლეებმა, 2009 წლის 7 აპრილს მიიღეს, მაშინ როცა კერესელიძე, ფაქტობრივად, 8 დღის უკანონო პატიმარი იყო.

პ.ს ზემოთჩამოთვლილი ფაქტების საფუძველზე, 2009 წელს, სტუდია "რეპორტიორის" მიერ, მომზადდა ფილმი სახელწოდებით "თემიდას ბუნდოვანება"

"ლენტი მინისტრმა (ვანო მერაბიშვილმა) გაჭრა... "

ანუ
გაუმჭვირვალე ფული პოლიციის გამჭვირვალე შენობებისთვის



კახეთის რეგიონში, პოლიციის სამმართველოების 5 ახალი შენობა, ზარ-ზეიმით, პირადად შინაგან საქმეთა მინისტრმა, ვანო მერაბიშვილმა გახსნა.
მიუხედავად იმისა, რომ პოლიციის დაფინანსება ადგილობრივი ბიუჯეტიდან აკრძალულია, თანამედროვე სტანდარტების გამჭვირვალე შენობების მშენებლობა, მუნიციპალური ბიუჯეტებიდან, საკმაოდ სოლიდური თანხით დაფინანსდა.
საერთო ჯამში, ადგილობრივი ბიუჯეტებიდან გამოყოფილი თანხა, 300 000 ლარზე მეტია.
შუშის გამჭვირვალე შენობები თელავის რაიონის სოფელ ნაფარეულში; დედოფლისწყაროს რაიონის სოფელ არხილოსკალოში; საგარეჯოს რაიონის სოფელ იორმუღანლოში; გურჯაანის რაიონის სოფელ კაჭრეთსა და სიღნაღის რაიონის დაბა წნორში გაიხსნა.

"თავისუფალი გაზეთის" ექსკლუზიური ინფორმაციით, დედოფლისწყაროს ბიუჯეტიდან, არხილოსკალოს განყოფილების მშენებლობის სამუშაოები, 67 ათასი ლარით დაფინანსდა. ამის შესახებ გადაწყვეტილება, მუნიციპალიტეტის საკრებულომ მიიღო.
Mმედია-საშუალებების წარმომადგენლების გაოცება იმ ფაქტმა გამოიწვია, რომ ყველაფრის მიუხედავად, შს სამინისტროში საეჭვოდ ირწმუნებიან, თითქოს აღნიშნული პროექტის დასაფინანსებლად, 30 განყოფილების მშენებლობაზე, 2 500 000 ლარი ცენტრალური ბიუჯეტიდან გამოიყო. დედოფლისწყაროს გამგეობის მიერ გამოცემული ოფიციალური ბრძანებებით, სულ სხვა ციფრი ირკვევა. გამგეობის პრეს-სამსახური რატომღაც შეცვლილ მონაცემებს ავრცელებს და პოლიციის დაფინანსების შესახებ, შემცირებულ თანხას აქვეყნებს.
დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტის საკრებულოს ბოლო სხდომაზე, ქედების ზონის პოლიციის განყოფილებისთვის თანამედროვე სტანდარტების შუშის გამჭვირვალე შენობის ასაგებად, ადგილობრივი ბიუჯეტიდან 67 000 ლარის გამოყოფას, მხარი უკლებლივ ყველა დეპუტატმა დაუჭირა.
ექსპერტების განცხადებით, „ადგილობრივი თვითმმართველობის შესახებ“ ორგანული კანონისა და „ადგილობრივი თვითმმართველი ერთეული ბიუჯეტის შესახებ“ საქართველოს კანონით, ადგილობრივი თვითმმართველობის უფლებამოსილებებს არ განეკუთვნება ისეთი დაწესებულებების დაფინანსება, რომელიც კანონით, ცენტრალური ბიუჯეტიდან ფინანსდება. პოლიციის რაიონული სამმართველოები კი, ცენტრალური ბიუჯეტიდან ფინანსდებიან.
ყველაფრის მიუხედავად, დედოფლისწყაროს საკრებულოში, ამ ნაბიჯს საზღვრისპირა სოფლების სპეციფიურობით ხსნიან და მიაჩნიათ, რომ ამ ნაბიჯით, კანონი არ დარღვეულა. დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტის საკრებულოს თავმჯდომარე, ლევან ბაღაშვილი გადაწყვეტილებაში კანონდარღვევას ვერ ხედავს.

ლევან ბაღაშვილი (დედოფლისწყაროს საკრებულოს თავმჯდომარე): ,,2009 წლის 27 მარტს, ადგილობრივი თვითმმართველობის კანონში შესულია ცვლილება, რომელიც შესაძლოა, ბევრმა ჯერ კიდევ არ იცოდეს... ცვლილებების მიხედვით, საკრებულოს ნება ეძლევა, 2011 წლის 1 იანვრამდე, განსაკუთრებულ შემთხვევებში, ამგვარი სტრუქტურების დაფინანსების თაობაზე გადაწყვეტილება თავად მიიღოს... ასე რომ, ეს კანონი, იანვრამდე ჯერ კიდევ ძალაშია და სწორედ მასზე დაყრდნობით ვიმოქმედეთ, როცა საზღვრისპირა სოფლებში, პოლიციის განყოფილების გამჭვირვალე შენობის ასაგებად თანხა გამოვყავით... საკრებულოს და პირადად ჩემი პოზიცია არის ის, რომ ეს საზღვრისპირა სოფლები სპეციფიურობით გამოირჩევა, განსაკუთრებულ მიდგომას საჭიროებს და ჩვენი მხრიდან გამოვხატეთ მზადყოფნა, რომ იქ თანამედროვე ტიპის განყოფილება აშენდეს, რაც დანაშაულის რიცხვს მკვეთრად შეამცირებს და დადებით შედეგებს მოგვცემს... ეს იყო ჩვენი მიზანი, რომელსაც საკრებულოს წევრებიც დაეთანხმნენ. ამ გადაწყვეტილებაში, არამართებულს ვერაფერს ვხედავთ და როგორც ჩანს, არც კანონი დაგვირღვევია...~-აცხადებს ბაღაშვილი.
ადგილობრივი ბიუჯეტიდან საკმაოდ სოლიდური თანხით დაფინანსდა ქედების ზონის განყოფილებისთვის ავტომობილის შესყიდვაც. ამჯერად, გამგეობამ, პოლიციის სამმართველოს, მანქანის შესაძენად 21 570 ლარი ჩაურიცხა
დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტის გამგებლის, ნიკოლოზ შანშიაშვილის 2010 წლის 13 აგვისტოს #378-ე ბრძანების საფუძველზე, ფიზიკურ პირს, დავით გელაშვილს საზოგადოებრივი წესრიგისა და უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად, დედოფლისწყაროს ბიუჯეტიდან 21 570 ლარი შსს-სთვის 1 ერთეული მერსედეს-ბენც შ-500 საქონლის შესყიდვისთვის ჩაერიცხა.
დედოფლისწყაროში, ადგილობრივი ბიუჯეტიდან პოლიციის განყოფილების მოწყობისთვის ზრუნვა, ამით არ დასრულებულა `თავისუფალი გაზეთის~ კახეთის ბიურომ გამგებლის კიდევ ერთი ბრძანება მოიპოვა, რის მიხედვითაც, პოლიციის განყოფილებას 17 ათას ლარზე მეტი ჩაერიცხა.
კერძოდ, დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტის გამგებლის, ნიკოლოზ შანშიაშვილის 2010 წლის 6 სექტემბრის # 498-ე ბრძანების საფუძველზე, შპს „ტექნოთერმსს“ საზოგადოებრივი წესრიგისა და უსაფრთხოებისთვის გათვალისწინებული თანხებიდან, ადგილობრივი ბიუჯეტიდან 17 114 ლარი გამოეყო...
როგორც ცნობილია, სოფელ არხილოსკალოში, პოლიციის განყოფილების ახალი, თანამედროვე სტანდარტების შუშის შენობის მშენებლობაც ადგილობრივი ბიუჯეტიდან ფინანსდება. როგორც გაირკვა, ფინანსების გამოყოფა კვლავ გრძელდება. ექსპერტები და არასამთავრობო ორგანიზაციების წარმომადგენლები კი მიიჩნევენ, რომ ადგილობრივი ბიუჯეტიდან ისეთი სტრუქტურების დაფინანსება, რომლებიც ცენტრალურ ბიუჯეტიდან ფინანსდებიან - კანონდარღვევაა.
საყურადღებოა ერთი მნიშვნელოვანი დეტალი. დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტის გამგეობის პრეს-სამსახურმა, ადგილობრივი ბიუჯეტიდან პოლიციის დაფინანსების შესახებ გავრცელებულ ცნობებში, თანხა მნიშვნელოვნად შეამცირა.
„არხილოსკალოს ქვეგანყოფილება, რომელიც 14 თანამშრომლით არის დაკომპლექტებული, თანამედროვე სტანდარტების ტიპიურ გამჭვირვალე შენობაში დაიდებს ბინას. დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტის ხელმძღვანელობამ, ქვეგანყოფილების შენობის ეზოს კეთილმოწყობისთვის, ადგილობრივი ბიუჯეტიდან 42 785 ლარი გამოყო, რომელიც სრულად იქნა ათვისებული“, _ წერს დედოფლისწყაროს გამგეობის საზოგადოებასთან ურთიერთობის სპეციალისტი ანა ბენაშვილი, ადგილობრივ გაზეთ „შირაქში“ ახლახან გამოქვეყნებულ სტატიაში, რომლის სათაურია: „ლენტი მინისტრმა გაჭრა“.
სტატიის კითხვისას, მკითხველს რჩება შთაბეჭდილება, თითქოს ადგილობრივი ბიუჯეტიდან, არხილოსკალოს განყოფილებისთვის, მხოლოდ 42 785 ლარი დაიხარჯა. არადა ჯერ ინტერნეტ-გაზეთ „ქიზიყსა“ და მოგვიანებით რამდენიმე გამოცემაში ზედიზედ დაიბეჭდა ინფორმაციები იმის შესახებ, რომ დედოფლისწყაროს გამგეობამ, პოლიციის ახალ განყოფილებას ჯერ 67 000 ლარი ჩაურიცხა, შემდგომ 22 ათას ლარად ღირებული ავტომობილიც შეუძინა და დამატებით, სხვა ბრძანების მიხედვით, 17 114 ლარიც გამოყო.
გაზეთ „შირაქში“, ანა ბენაშვილის მიერ ახლახან გამოქვეყნებულ სტატიაში კი არაფერია ნათქვამი არც ახალ ავტომობილზე და არც რამდენჯერმე გამოცემულ ბრძანებებზე, რომელშიც საკმაოდ მსხვილი ციფრებია მოცემული.
„თავისუფალი გაზეთი“ ვითარების გარკვევას, პირადად სტატიის ავტორთან შეეცადა. ანა ბენაშვილი, "თავისუფალ გაზეთთან" ამ საკითხის კომენტირებისას, ხაზგასმით ირწმუნება, რომ დედოფლისწყაროს ბიუჯეტიდან მხოლოდ 42 785 ლარი გაიხარჯა.
ანა ბენაშვილი: „ეს ციფრი, მე გამგეობის საფინანსო სამსახურმა მომაწოდა. ანუ, ეს არის თანხა რომელიც უშუალოდ გაიხარჯა, ეზოსა და ინფრასტრუქტურის მოსაწყობად. ჯერჯერობით, არხილოს ქვეგანყოფილებაში, 42 785 ლარი დაიხარჯა...
_ კი მაგრამ, საკრებულოს სხდომას პირადად თქვენც ესწრებოდით, სადაც რამდენჯერმე დაფიქსირდა, რომ არხილოსკალოს ქვეგანყოფილებისთვის, 67 ათასი ლარი გამოიყო. სტატიაში ასევე არსადაა დაფიქსირებული, რომ ამავე განყოფილებისთვის, ახალი ავტომობილის შესაძენად, ადგილობრივმა ბიუჯეტმა 22 ათას ლარამდე გადარიცხა...
-- არ ვიცი... მე ეს მასალა საფინანსო სამსახურზე დაყრდნობით მოვამზადე... ოფიციალურად ასეთი მონაცემები მომაწოდეს“....
ცნობისთვის: გამგეობის მიერ გამოცემულ ოფიციალურ ბრძანებებშიც შავით თეთრზე წერია:
1) თავდაპირველად გამოიყო 67 ათასი ლარი,
2) 13 აგვისტოს # 378-ე ბრძანება - 21 570 ლარი ავტომობილისთვის,
3) 6 სექტემბრის # 498-ე ბრძანება - 17 114 ლარი...

ილია მარტყოფლიშვილი

როდის დაიწყებენ საქართველოში გვამების დონორებად გამოყენებას?

 ტრანპსლანტაცია – სიცოცხლის გადარჩენის თანამედროვე მეთოდი

ტრანსპლანტაცია, იგივე ორგანოთა გადანერგვა, დღესდღეობით სიცოცხლის გადარჩენის ერთ-ერთ ყველაზე მნიშვნელოვან სამედიცინო მეთოდს წარმოადგენს. მსოფლიოში, წელიწადში, ორგანოთა გადანერგვის დაახლოებით 100 ათასი ოპერაცია ტარდება და ამდენივე სიცოცხლის შენარჩუნება ხდება. 1995 წლიდან მოყოლებული, "საქართველოს ტრანსპლანტოლოგთა ასოციაციის" ეგიდით, უკვე 108 ტრანსპლანტაცია გაკეთდა, აქედან 101 შემთხვევა თირკმლის გადანერგვა იყო, ხოლო 7 – ღვიძლის.

ტრანსპლანტაციას, საქართველოში, 2000 წელს მიღებული კანონი არეგულირებს, რომლის მიხედვითაც, ორგანოს ცოცხალი დონორი შეიძლება იყოს პაციენტის მეუღლე ან გენეტიკური ნათესავი. მართალია, კანონი გვამურ დონაციას არ კრძალავს, მაგრამ ჩვენთან ტრანსპლანტაციის ოპერაცია, გარდაცვლილის ორგანოების გამოყენებით, დღემდე არ ჩატარებულა. როგორც სპეციალისტები განმარტავენ, ამ შემთხვევაში, პრობლემა უფრო ქართულ მენტალიტეტშია
საქართველოში, ორგანოთა გადანერგვასთან დაკავშირებულ პრობლემებსა და არსებულ მდგომარეობაზე, უროლოგიის ეროვნული ცენტრის თირკმლის გადანერგვის პროგრამის ხელმძღვანელი, პროფესორი არჩილ ჩხოტუა გვესაუბრება:
_ თირკმლის ტრანსპლანტაციის აუცილებლობა განპირობებულია პაციენტის მძიმე მდგომარეობით, რაც გამოიხატება თირკმლის უკმარისობით, როცა მისი არცერთი თირკმელი ადექვატურად არ ფუნქციონირებს. ამ ორგანოს ძირითადი მისიაა უზრუნველყოს ორგანიზმის გაწმენდა ნივთიერებათა ცვლის მთელი რიგი საბოლოო პროდუქტებისგან. როდესაც თირკმელი ამ მისიას ვეღარ უზრუნველყოფს და მუშაობას წყვეტს, ხდება მისი ფუნქციის ჩანაცვლება, რომელსაც მედიცინაში თირკმელით ჩანაცვლებითი თერაპია ჰქვია. არსებობს ამ პრობლემის დაძლევის ორი ფორმა, დიალიზით თერაპია და თირკმლის ტრანსპლანტაცია, რომელიც დიალიზით მკურნალობის ალტერნატიული მეთოდად განიხილება.
_ აღნიშნეთ, რომ დიალიზით მკურნალობის ალტერნატიული მეთოდია ტრანსპლანტაცია, რამდენად ეფექტურია და აუმჯობესებს თუ არა ადამიანის ცხოვრების ხარისხს?
_გადანერგვის შემდეგ, პაციენტის ცხოვრების ხარისხი რადიკალურად იცვლება უკეთესობისკენ. დიალიზზე მყოფი პაციენტი განიხილება როგორც ინვალიდი და ფიზიკურად მაქსიმალურად შეზღუდულია. ტრანსპლანტაციის შემდეგ, მისი ჯანმრთელობის მდგომარეობის რეაბილიტაცია ხდება. ფაქტობრივად, პარალელურად მიმდინარეობს მისი სოციალური რეაბილიტაციაც. თითოეული ეს მაჩვენებელი ნორმალიზდება. ორგანოს გადანერგვის შემდეგ, ისინი ხდებიან აქტიურები, ზოგიერთი მათგანი სპორტითაც კი ინტერესდება.
_ თუ ენიშნება თირკმელგადანერგილ პაციენტს სპეციფიური პოსტოპერაციული მკურნალობა?
_ოპერაციის შემდეგ, პაციენტს ენიშნება სპეციალური მედიკამენტები იმუნური შეუთავსებლობის დასაძლევად, რათა პაციენტის იმუნურმა სისტემამ, შეტევა არ მიიტანოს და არ გაანადგუროს ახალი ორგანო ანუ მათთვის უცხო ბიოლოგიური ორგანიზმი. მკურნალობის სპეციფიკა იმაში მდგომარეობს, რომ მათ მთელი ცხოვრების განმავლობაში, შესაბამისი მედიკამენტები უნდა მიიღონ. ეს სჭირდება ყველა თირკმელგადანერგილ პაციენტს, გარდა ერთი გამონაკლისისა, _ თუ პაციენტს გადანერგილი აქვს თავისივე იდენტური ტყუპისცალის ორგანო. თუ ისინი გარეგნულად ერთნაირები არიან, მაშინ მათი ორგანიზმი გენეტიკურად იდენტურია და პაციენტის იმუნური სისტემა, მას უცხო ორგანოდ ვერ აღიქვამს. სხვა შემთხვევაში, სჭირდებათ მედიკამენტური მკურნალობა, მუდმივად, ვიდრე ეს ორგანო ფუნქციონირებს.
_ ვინ შეიძლება იყოს დონორი და რამდენი წელი ფუნქციონირებს გადანერგილი თირკმელი?
_საქართველოში, 2000 წელს მიღებული კანონის შესაბამისად, დონორი შეიძლება იყოს როგორც ცოცხალი, ისე გარდაცვლილი ადამიანი. ცოცხალი დონორი შეიძლება იყოს მხოლოდ გენეტიკური ნათესავი ან მეუღლე. გადასანერგად, გარდაცვლილი ორგანოების გამოყენება დასაშვებია, თუმცა დღემდე არცერთი გადანერგვა არ განხორციელებულა. რაც შეეხება გადანერგილი თირკმლის ფუნქციონირების ხანგრძლივობას, ეს დამოკიდებულია თუ რომელი დონორიდან არის აღებული ორგანო. რა თქმა უნდა, ცოცხალი დონორი უკეთესია. ამ შემთხვევაში, ორგანო 20-23 წელი ფუნქციონირებს, ხოლო გვამური, _ რამდენიმე წლით ნაკლები.
გვამი დონორის შემთხვევაში, ოპტიმალურად ითვლება თავის ტვინის სიკვდილით გარდაცვლილის ორგანოების გადანერგვა, რადგან მათში სისხლის მიმოქცევა ჯერ კიდევ შენარჩუნებულია და ჟანგბადი მიეწოდება. ეს კი დადებითად მოქმედებს გადანერგვის შემთხვევაში, ტრანსპლანტანტის ფუნქციონირების ხანგრძლივობაზე.
_ რა შემთხვევაში ფიქსირდება თავის ტვინის სიკვდილი?
_საქართველოში, თავის ტვინის სიკვდილის კრიტერიუმი 2000 წელს შემუშავდა, ხოლო ცნება მის შესახებ, საქართველოს კანონში `ჯანმრთელობის დაცვის შესახებ~ 1997 წლიდან არის ჩადებული. თავის ტვინის სიკვდილი, გულისხმობს მის დადასტურებას ორჯერ, მინიმუმ 12 საათიანი ინტერვალით, _ კლინიკური გასინჯვისა და ინსტრუმენტული გამოკვლევის საფუძველზე. როდესაც ადამიანის თავის ტვინის სიკვდილი დასტურდება, მისი ორგანიზმიც კვდება. ეს შეუქცევადი პროცესია. ის აქტივობები, რომელიც ორგანიზმში მიმდინარეობს, დროებითია.
_ ყველა პაცინეტის ორგანო განიხილება დონორად, თუ მას თავის ტვინის სიკვდილი დაუდგინდა?
_რა თქმა უნდა, არა. მხოლოდ იმ პაციენტების ორგანოები გამოიყენება ტრანსპლანტაციისთვის, რომლებიც რეანიმაციაში გარდაიცვალნენ. აღნიშნული პაციენტები, უკვე გამოკვლეულია და ცნობილია მათი გარდაცვალების მიზეზებიც. აუცილებელია, რომ ეს დასაბუთებული იყოს ანალიზების საფუძველზე, რათა შემგომში, გადანერგილმა ორგანომ პრობლემები არ შეუქმნას პაციენტს. დონოროებად არ განიხილებიან ის პაციენტები, რომლებიც გარდაიცვალნენ გულსისხლძარღვთა სისტემის პათოლოგიებით, _ ინსულტით, ინფარქტით, ონკოლოგიური დაავადებებით, ინფექციური პათოლოგიებით (რადგან, ნებისმიერი ინფექცია მიიჩნევა უკუჩვენებად) და სხვა ქრონიკული დაავადებებით. საბოლოოდ, რჩება ძალიან მცირე კონტიგენტი, რომელსაც განვიხილავთ პოტენციურ დონორად. ავტოავარიისა და დახურული ტრამვების შედეგად და ასევე დასაშვებია, თანდაყოლილი ანომალიების მიზეზით გარდაცვლილთა ორგანოების გამოყენება დონორებად.
_ რამდენად მნიშვნელოვანია საქართველოშიც დაიწყოს ეს პროცესი?
_რა თქმა უნდა, ეს მნიშვნელოვანია. ეს საკითხი, იურიდიულად დარეგულირებულია. პირველ რიგში, უნდა შეიცვალოს საზოგადოების განწყობა. ამისთვის კი აუცილებელია, მათი სწორად ინფორმირება. შესაბამისად, მედიკოსებიც, ფრთხილად უნდა მოვეკიდოთ ამ საკითხს.
_ რას გულისხმობთ საზოგადოების სწორად ინფორმირებაში?
_ამისთვის, საზოგადოება უნდა მოვამზადოთ. ამას უნდა მივაღწიოთ ნელ-ნელა და ფრთხილად. მსგავსი ოპერაციები, განვითარებულ ქვეყნებში, ყოველდღიურად კეთდება, ეს ჩვენთვის იქნება ნოვაცია. უნდა გავიაზროთ, რომ ამ დაავადების მაჩვენებლი კატასტროფულია და ყოველდღიურად იზრდება. დიალიზზე მყოფ პაციენტთა 80 პროცენტს, შესაძლოა ტრანსპლანტაცია გაუკეთდეს, თუმცა დონორების სიმცირის გამო, ამას ვერ ვახერხებთ. სამწუხაროდ, ვერ ვახერხებთ მათი სიცოცხლის გადარჩენას. აი, ეს არის გასააზრებელი...

მადინა მაღრაძე

სიტყვებისათვის, "ნუ შემიგინებთ ღვთისმშობელს", - მიესაჯოთ 4 წელი და 6 თვე

გალობისა და მამაოების შეგონებების ფონზე, ჩურჩულით გამოტანილი განაჩენი...




ადვოკატი, მანანა კობახიძე


მოსამართლე, მილერი ხარებავა


თამარ ლეფსვერიძე

საქალაქო სასამართლოს მოსამართლე, მილერი ხარებავა განაჩენს ჩურჩულით კითხულობდა. მსჯავრდებულები ფეხზე იდგნენ და საკუთარ ვერდიქტს საეკლესიო გალობით ხვდებოდნენ. გალობისა და დარბაზში მსხდომი მამაოების შეგონებების ფონზე, პროკურორები მოსამართლის სათათბირო ოთახიდან გაიპარნენ...
სიტყვებისათვის,"ნუ შემიგინებთ ღვთისმშობელს", _ მიესაჯოთ 4 წელი და 6 თვე, დაახლოებით ასე გამოიყურებოდა იმ 8 ბიჭისთვის გამოტანილი განაჩენი, რომლებმაც პირდაპირ ეთერში, ვინმე დეისაძის `საიდუმლო სირობა~ გააპროტესტეს...

7 მაისს, გადაცემა "ბარიერში", ნინო ჯანგირაშვილმა ორი ურთიერთდაპირისპირებული საზოგადოება მიიწვია. ერთი გახლდათ ე.წ ლიბერალების ფრთა და მეორე _ სახალხო მართლმადიდებლური მოძრაობა. ლიბერალებს წარმოადგენდნენ:… თეო ხატიაშვილი, ბექა მინდიაშვილი, სერგო რატიანი. მეორე მხარეს _ ლევან ჩაჩუა, დავით შალამბერიძე, ჯაბა გურჩიანი, რატი მაისურაძე, შოთა აფხაიძე, ავთანდილ ზუმბაძე, ზვიად ბლიაძე და გიორგი გაბედავა.
4 მაისს ჩატარდა ერეკლე დეისაძის წიგნის, "საიდუმლოსირობის" პრეზენტაცია, რასაც საპროტესტო აქციები მოჰყვა ილია ჭავჭავაძის სახელობის უნივერსიტეტის წინ. ამ წიგნის დამცველები: თეო ხატიაშვილი, ბექა მინდიაშვილი, სერგო რატიანი, ამბობდნენ რომ მათ აქვთ გამოხატვის თავისუფლება და რაც უნდოდათ, იმას იტყოდნენ. მაგრამ გადაცემა "ბარიერში" გამართული დისკუსიის დროს, შეურაცხოფილმა ხატიაშვილმა და მინდიაშვილმა, დარბაზი დატოვეს იმ მოტივით, რომ შეურაცხოფილები დარჩნენ და სალაპარაკო იქ მოწვეულ ოპონენტებთან, არაფერი ჰქონდათ. ღია ეთერში, დარბაზი დატოვეს და გავიდნენ. სტუდიიდან გასულებს, გარეთ დახვდათ ზუმბაძე და დავით შალამბერიძე. ეს ადამიანები, არქივისთვის აგროვებდნენ მასალას და გარეთ გასულებს, ვიდეოკამერით დახვდნენ და დაუსვეს კითხვები. კითხვა იყო ასეთი, _ თქვენ რომელი ბარიდან ხართ და რატომ იცავთ მამათმავლებს? ე.წ ლიბერალებმა პასუხი არ გასცეს, მანქანაში ჩასხდნენ და წავიდნენ. არავითარი ინციდენტი მათ შორის არ მომხდარა.
რატიანის ჩვენების მიხედვით, მათ წინასწარ ჰქონდათ დაგეგმილი სტუდიის დატოვება, _ მათთან სალაპარაკო არაფერი გვქონდა და სტუდია დემონსტრატიულად უნდა დაგვეტოვებინაო.
გარეთ გასულ ლიბერალებს, გადაცემის წამყვანი ნინო ჯანგირაშვილიც გაყვა და როდესაც ზუმბაძე კამერით დაინახა, ძალიან გაღიზიანდა. ისე ძალიან, რომ კამერაზე ხელი აუკრა.

მანანა კობახიძე: სიმართლე გითხრათ, ჩემთვის ცოტა გაუგებარია, ჟურნალისტი კამერის დანახვამ რატომ უნდა გააღიზიანოს, ვინც არ უნდა იყოს ამ კამერით. ნინო ჯანგირაშვილი ჩვენებაშიც ამბობს, რომ ხელი აუკრა ამ კამერას. ჯერ ერთი, როცა გადაცემა მიგყავს, შენობის გარეთ რაც არ უნდა ხდებოდეს, იქ გასვლა და სტუდიის დატოვება, გარკვეულწილად, არის პროვოცირება იმისა, რომ იქ მყოფებიც გარეთ გავიდნენ. რეალურად, ეს ნინომ თქვა კიდეც თავის ჩვენებაში, რომ მისი გარეთ გასვლა იყო შეცდომა. თუ ვინმემ ჩაშალა გადაცემა, პირველ რიგში, მე ჩავშალეო. მიუხედავად იმისა, რომ ზუმბაძის კამერას ხელი დაარტყა ნინომ, მისთვის არანაირი შეურაცხოფა არ მიუყენებიათ. ნინოს გაღიზიანება კი იმას მოჰყვა, რომ მას ჰკითხეს, _ რომელი ორიენტაციის ბრძანდებით, მამათმავლებს ასე რომ იცავთო.
არც ამ კითხვის დასმა იყო დანაშული. თუკი საზოგადოებაში არსებობენ სექსუალური ორიენტაციის უმცირესობები, კითხვასაც აქვს არსებობის უფლება. და გარდა ამისა, ჟურნალისტი, რომელიც საჯარო პირია, მიჩვეული უნდა იყოს ნებისმიერი კითხვის დასმას და არ უნდა ღიზიანდებოდეს.
ნინო ჯანგირაშვილის მიერ დასმული კითხვებიც, გარკვეულწილად, მაპროვოცირებელი იყო და ისე ჩანდა, რომ გარკვეულ მხარდაჭერას გამოხატავდა ლიბერალების მიმართ. წამყვანი, ჩემი აზრით, უნდა იყოს ნეიტრალური და არ უნდა მოახდინოს აზრის დაფიქსირება იმგვარად, რომ ოპონენტებს შორის სიტუაცია დაიძაბოს".ბოლო დროს, საჯარო დისკუსიის თემა გახდა ჩვენს ქვეყანაში ცისფერების აღლუმის მოწყობა, ბევრი მსგავსი კითხვა დაისვა, მაგრამ ამის გამო საბრალდებო სკამზე არავინ დაუსვამთ...
გარდა ამისა, არსებობს გადაცემა "სიმართლის დრო", სადაც იწვევენ მსგავსი ორიენტაციის მქონე ადამიანებს და საჯაროდ უსვამენ კითხვებს. გამოდის, რომ ნანკა კალატოზიშვილი, რომელიც ამ კითხვებს სვამს, დანაშაულს სჩადის?
ეს არის აბსოლუტურად ლეგიტიმური კითხვა, მაგრამ ასეთი კითხვის დასმა თურმე დანაშაული რომ ყოფილა, იმ განაჩენში აისახა, რაც ამ ბიჭების მიმართ გამოვიდა.
ნინო ჯანგირაშვილმა პროცესზე განაცხადა, რომ ამ კითხვების დასმის მეტი, ამ ბიჭებს არაფერი დაუშავებიათ. იგივეს ამბობდა დავით აქუბარდიაც, ნინო ზურიაშვილიც და ყველა ის ოპერატორი, რომლებიც დაიკითხნენ.

"ნუ შემიგინებთ ღვთისმშობელს..."

ლიბერალი მინდიაშვილი საჯაროდ აცხადებდა, რომ ეს მართლმადიდებლური მოძრაობა ფაშისტური და ტერორისტულია. რატიანი კი ამბობდა, რომ მათთან საქმე სამართალდამცავებს უნდა ჰქონდეთ, რადგან კრიმინალები არიან. ასეთი აგრესიული ტონი მოდიოდა ე. წ ლიბერალთა ფრთის წარმომადგენლებისგან. იმ ბიჭების მხრიდან, რომლებიც ახლა მსჯავრდებულები არიან, მსგავსი აგრესია არ ყოფილა. კადრში კარგად ჩანს, როგორი სიმშვიდით ზის იქ ლევან ჩაჩუა და საერთოდ დისკუსიაშიც არ მონაწილეობს. ერთადერთი, ჯაბა გურჩიანი იღებს მიკროფონს და ამბობს: "ნუ შემიგინებთ ღვთისმშობელს..." როდესაც ნინო ჯანგირაშვილმა გაიგო, რომ გურჩიანი სკოლის მოსწავლე იყო, მას მიკროფონი გამოართვა, _ მე ილიას უნივერსიტეტის სტუდენტების აზრი მაინტერესებსო. ამ ბიჭების მთელი აქტიურობა ჩანს გადაცემაში, რომელიც მთლიანადაა გადაღებული.
მანანა კობახიძე:"ფაქტი ისაა, რომ ე.წ ლიბერალები: მინდიაშვილი, ხატიაშვილი და რატიანი, სტუდიიდან აბსოლუტურად მშვიდობიანად წავიდნენ. ისინი, არც ჩვენებაში უარყოფენ, რომ მათ მიმართ რაიმე ფიზიკურ ანგარიშწორებას ადგილი არ ჰქონდა. უფრო მეტიც, რატიანმა თავის ჩვენებაში განაცხადა, რომ მართლმადიდებლური მოძრაობის ორმა წევრმა, ისინი მანქანამდეც კი მიაცილა, რაიმე ინციდენტს ადგილი რომ არ ჰქონოდა. ეს მიმცილებლები კი სწორედ რატი მაისურაძე და შოთა აფხაიძე იყვნენ, რაც კადრებიდანაც დასტურდება".
ამის შემდეგ, გარეთ რა ხდება, სტელას ბაღში ვინ მიდის და მოდის, რა ჯგუფები იკრიფება და ვის შორის ხდება შეხლა-შემოხლა, არსად ფიქსირდება.
სცემენ გარეთ გასულ აქუბარდიას და მასთან ერთად, მართლმადიდებელთა კავშირის წარმომადგენელს ჯაბა გურჩიანს. არცერთმა მათგანმა არ იცის, ვინ სცემა. გურჩიანს ძალიან სერიოზული პრობლემა აქვს მხედველობასთან დაკავშირებით, სათვალეები ჩაუმტვრიეს და ძლივს ავიდა სტუდიამდე. აქუბარდიას კი არ ახსოვს ვინ სცემა, მხოლოდ იმას აფიქსირებს, რომ ამ ბიჭებიდან არცერთი ყოფილა. არც იმას უარყოფს, რომ ბოლოს, თვითონაც მაგრად იჩხუბა.
მანანა კობახიძე: " როდესაც ნაცემი აქუბარდია სტუდიაში ავიდა, იქ იყო ლევან ჩაჩუაც, ჯაბა გურჩიანიც და გაბედავაც, სამივე მათგანი, ვინც იმ საღამოს დაიჭირეს. თუკი აქუბარდია რომელიმე მათგანმა სცემა, ან მონაწილეობა მაინც მიიღო, რატომ არ მიუთითა აქუბარდიამ იქ მისულ პოლიციას მათზე? ან ეს ბიჭები რატომ არ მიიმალნენ შემთხვევის ადგილიდან? ისინი აქუბარდიას გვერდით იდგნენ სტუდიაში".
არსებობს კადრები, სადაც ლევან ჩაჩუა ნაცემ აქუბარდიას ესაუბრება და ამ დროს შემოდის მამაო, რომელსაც ნაცემი ჯაბა გურჩიანი შემოჰყავს.
აქუბარდია ჩვენებაშიც ამბობს, ეს ადამიანები სტუდიაში იყვნენ და გარეთ როგორ მცემდნენო.

24 მოწმე პოლიციელი და ფენომენალური ოპერმუშაკი ჭავჭავაძე...

საქმის ძირითადი მოწმეები, პოლიციელები არიან. თითოეული მათგანის მიერ მიცემული ჩვენება, დროში, სივრცესა და რეალობაში ისეა ჩახლართული, ერთ-ორჯერ, მოსამართლესაც კი შერცხვა მათ მაგივრად, მაგრამ მერე რა... პოლიციელების მიერ არასწორად შედგენილ ჩხრეკის ორდერებსა და ამოცნობის გაყალბებულ ოქმებში, არსებითი დარღვევები მილერი ხარებავამ არ დაინახა...
მართალია ჩურჩულით, მაგრამ მაინც ჩაიკითხა განაჩენი... 4 წელი და 6 თვე... ასე გამოიტანა ქართველმა მოსამართლემ კიდევ ერთი სასტრასბურგე ვერდიქტი...
როგორც ლიბერალი თეო ხატიაშვილი ამბობს ჩვენებაში, პოლიცია მან გამოიძახა, როდესაც მანქანაში ჩასხდნენ.
ინციდენტი, გარეთ, მეორე რეკლამის გასვლის დროს დაიწყო. რეკლამა, დაახლოებით, 23:30 საათზე დასრულდა. ჩხუბი, სწორედ ამ შუალედში უნდა მომხდარიყო. პოლიციაში კი ზარი 23:45 საათზე ფიქსირდება. მათ მოსვლას, შემთხვევის ადგილამდე, მინიმუმ 10 წუთი მაინც ჭირდებოდა. ასე რომ, პოლიციის მოსვლის დროს, ინციდენტი ამოწურული იყო და ისინი თვითმხილველები ვერ იქნებოდნენ.
მაგრამ, მათ რიგებში გამოჩნდა პოლიციელი ჭავჭავაძე, რომელიც, მისი თქმით, სრულიად შემთხვევით აღმოჩნდა იმ საღამოს შემთხვევის ადგილას. და ალბათ, ასევე სრულიად შემთხვევით, დაიმახსოვრა ყველა იმ ბიჭის სახელი და გვარი, რომელიც იმ საღამოსვე, მისი ჩვენების საფუძველზე დააკავეს. ქართული საზოგადოება ოპერმუშაკ ჭავჭავაძეს აუცილებლად უნდა იცნობდეს, მისი უნიკალური მონაცემებისა და მეხსიერების გამო.
მანანა კობახიძე: "ძალიან საინტერესოა პოლიციელ ჭავჭავაძის ჩვენება. მისი თქმით, იმ საღამოს, სამსახურეობრივ მოვალეობას არ ასრულებდა. Pპირად საქმეზე ვიყავი გასული და ლეონიძის ქუჩაზე ხმაური რომ შემომესმა, ჩემი სურვილით მივედიო. დავინახე, რომ სტუდიის შიგნითაც ჩხუბი იყო, სტუდიის გარეთაც და ჩხუბობდნენ გაბედავა, ჩაჩუა, მაისურაძე და აფხაიძეო. მაგრამ იქ ბლიაძე, ზუმბაძე და შალამბერიძე დააკავესო. ასე ჩამოარაკრაკა ჭავჭავაძემ ამ ბიჭების სახელ-გვარები და მერე დასძინა, ისევ ჩემს საქმეზე წავედიო.
არადა, ჭავჭავაძეს საერთოდ არ მიუღია მონაწილეობა ამ ხალხის ამოცნობაში. ამ ადამიანმა სად გაიგო ბიჭების სახელ-გვარები, როგორ დაიმახსოვრა ასე სწრაფად, ამ კითხვაზე მისი პასუხი ორი სიტყვით შემოიფარგლა: ოპერმუშაკი ვარო.
თუკი ასე დეტალურად იცოდა ოპერმუშაკმა ჭავჭავაძემ მათი ვინაობა, რატომ არ მიიღო ამოცნობაში მონაწილეობა? ერთადერთი პასუხი, ამ ყველაფერზე ის არის, რომ ჭავჭავაძე შემთხვევის ადგილას საერთოდ არ ყოფილა".

მუჭით გადატანილი ნივთმტკიცებები და ჩხრეკაში დაკარგული პოლიციელი ბურდული...

შემთხვევის ადგილზე მისული პოლიციელები ტელეკომპანია "კავკასიის" სტუდიაში შევიდნენ და დააკავეს ეკლესიის სტიქაროსანი და მედავითნე ავთანდილ ზუმბაძე, სასულიერო აკადემიის სტუდენტი, დავით შალამბერიძე და მგალობელი ზვიად ბლიაძე. პოლიციელებმა ასევე დააკავეს ნინო ჯანგირაშვილის ძმა, ადვოკატი მალხაზ ჯანგირაშვილი და მისი შვილი, "კავკასიის' ოპერატორი ლუკა ჯანგირაშვილი, რომლებიც კავკასიის თანამშრომლებმა პოლიციელებს ხელიდან გამოსტაცეს და ამ გზით გაათავისუფლეს. ეს ქმედებები ასახულია იმ ვიდეო ფირებზე, რომელიც ბრალდების მხარის მიერ მტკიცებულების სახით იქნა წარმოდგენილი და საქმეზე დართული.
იმავე საღამოს, ჩაჩუა, აფხაიძე, მაისურაძე, გაბედავა და გვიჩიანი მიდიან პოლიციაში და მოწმეებად დაკითხვას ითხოვენ. ისინი პოლიციის სამმართველოში მოწმის სტატუსით შეიყვანეს და ადგილზე დააკავეს. ამ დროისთვის, პოლიციას დაზარალებულებიც კი არ ჰყავდა დაკითხული. ცნობილიც კი არავინ იყო დაზარალებულად და არ არსებობდნენ მოწმეები, რომლებიც დაკავებულების წინააღმდეგ იძლეოდნენ ჩვენებას... გარდა ოპერმუშაკ ჭავჭავაძისა...
მანანა კობახიძე: ამ ხუთი ბიჭის ქალაქის სამმართველოში დაკავებას საფუძვლად ის დაედო, რომ არსებობდა საფრთხე გამოძიებას მიმალვოდნენ. ამაზე დიდი უზნეობა რა შეიძლება იყოს, მართლა ვერ წარმომიდგენია. საქმეში დევს მასალები, რომ ეს ბიჭები, იმავე საღამოს, საკუთარი ფეხით მივიდნენ ჯერ ძველი თბილისის პოლიციის შენობაში და შემდეგ ქალაქის სამმართველოში. მიპასუხოს ვინმემ, ჰგავს ეს იმ ადამიანის საქციელს, რომელიც მიმალვას აპირებს?!"
რაც შეეხება ჩხრეკას, ოქმის მიხედვით, ჩხრეკა ჩატარდა სტუდიაში. კადრების მიხედვით, დაკავებულები მაშინვე გარეთ გამოიყვანეს და ფაქტია, ჩხრეკა იქ ვერ ჩატარდებოდა. პოლიციელ ბურდულის ჩვენების მიხედვით კი, ჩხრეკა ბაღში ჩატარდა.
ჩხრეკის ოქმის მიხედვით, ნივთმტკიცებები ადგილზე დაილუქა. მაგრამ ასე რომ მომხდარიყო, მინიმუმ დასალუქი პარკები ხომ უნდა ჰქონოდათ? ამიტომ პოლიციელები აცხადებენ, რომ ადგილზე არ დალუქულა და მეტი არგუმენტირებულობისთვის დასძენენ, რომ დაკავებული ბიჭების მობილურები და საფულეები ხელით გადაიტანეს პოლიციის განყოფილებაში.
მანანა კობახიძე: "კიდევ კარგი, ეს ყველაფერი, ნივთმტკიცებებად არ იქნა ცნობილი და პოლიციამ ვერაფერში გამოიყენა, თორემ ხომ წარმოგიდგენიათ, როგორ გვექნებოდა საქმე? ეს რომ ნარკოტიკი ან იარაღი ყოფილიყო, რას იზამდნენ, ხელით მიიტანდნენ პოლიციის შენობაში და იქ დალუქავდნენ? აი, ამ დონეზე ტარდება ჩხრეკა საქართველოში!!!"

შეწყვეტილი ბოლო სიტყვა და ქართული მართლმსაჯულების ჯოგური პრინციპი

ტელეკომპანია "კავკასიაში" მომხდარი ინციდენტის გამო, ზემოთ ჩამოთვლილი 8 ბიჭი, ორი მუხლით გაასამართლეს: ჟურნალისტური საქმიანობისთვის უკანონო ხელშეშლისა და ხულიგნობისთვის.
თუმცა, რომელ ჟურნალისტს შეუშალეს ხელი, ეს ვერც ბრალდებამ დაადგინა და ვერც სასამართლომ. დაზარალებულად, საქმეში, ერთი ჟურნალისტიც კი არ არის ცნობილი.

მანანა კობახიძე: თუკი საქმე ეხებოდა ტელეკომპანია "კავკასიის" ინტერესების დაცვას და ბრალდება თვლიდა, რომ ჩაიშალა გადაცემა "ბარიერი", დაზარალებულადაც კომპანია უნდა ყოფილიყო ცნობილი ან თავად გადაცემის წამყვანი, ჟურნალისტი ნინო ჯანგირაშვილი. თუკი ვინმეს შეიძლებოდა ხელი შეშლოდა, ეს ჯანგირაშვილი იყო. ასეთ ვითარებაში, გამოძიებამ მას მხოლოდ მოწმის სტატუსი არგუნა და არ ცნო დაზარალებულად.
ბიჭები ჯოგური პრინციპით გაასამართლეს. ყველას 4 წელი და 6 თვე მიუსაჯეს. მოსამართლე მილერი ხარებავამ, ერთი განმასხვავებელი დეტალიც კი ვერ იპოვა მათ ქმედებაში.
ხარებავამ არც საპატრიარქოს თავდებობა გაითვალისწინა და არც პარლამენტარების. Pპარლამენტარებმა: დიმიტრი ლორთქიფანიძემ, ლევან ვეფხვაძემ, ნიკა ლალიაშვილმა და ჯონდი ბაღათურიამ, სხვადასხვა ეტაპზე, ორ-ორჯერ შეიტანეს შუამდგომლობა ბიჭების თავდებით გამოშვებაზე.
საპატრიარქოს და პარლამენტს არც პროკურატურა ენდო და არც სასამართლო...
საპროცესო შეთანხმებაზე კი განსასჯელებმა ცალსახად უარი განაცხადეს, _ ცილისწამება დიდი ცოდვაა და საკუთარ თავს, ცილს ვერ დავწამებთო...
მილერი ხარებავამ, ზუმბაძეს ბოლო სიტყვაც არ ათქმევინა. მოტივი კი ის იყო, რომ ამ უკანასკნელმა თავისი პოზიცია დააფიქსირა.
მანანა კობახიძე: `ზუმბაძემ, თავისი ბოლო სიტყვა, ცოტა შორიდან დაიწყო და თქვა, რომ ეს სიტუაცია მას აგონებდა მე-20 საუკუნის დასაწყისს, როდესაც ეკლესიასა და მართლმადიდებლობას დევნიდნენ და ხელისუფლებამ ცუდად დაამთავრა. ამ განცხადების გამო, მოსამართლემ, საკმაოდ მკაცრი ტონით შეაწყვეტინა სიტყვა.
როგორც ჩანს, მარტო დეისაძეს აქვს გამოხატვის თავისუფლება ამ ქვეყანაში! მაგრამ, მისი გამოხატვის თავისუფლება იქ მთავრდება, სადაც ის სხვის რწმენაში შეიჭრება და შეურაცხოფს მას!
გამოხატვის თავისუფლება არ არის აბსოლუტური! აბსოლუტური თავისუფლება სიგიჟეა!
და ბოლოს, რელიგიური პატიმრები თალიბანს არ ჰყავს და საქართველოში გაჩნდნენ!"

"...სარეცელს მივარდა, რათა ყოვლადწმინდა ცხედარი ძირს გადმოეგდო, მაგრამ როგორც კი ოდნავ შეეხო, ღვთის რისხვის მახვილით ანგელოსმა ორივე ხელი წარჰკვეთა".

 
შობის შემდეგ უხრწნელი დარჩა და სიკვდილში სიცოცხლე შინარჩუნა

ყოვლადწმინდა ქალწული დაუცადებლად ისწრაფოდა ცისკენ და ლოცულობდა, ზეციურ სავანეში გადასახლებულიყო, რათა დამტკბარიყო თავისი ძისა და ღმერთის სხივცისკროვნებით. როგორც ქვეყანაზე ქრისტეს სწავლების მთესველი, იგი ხედავდა, რომ ადამიანთა სულების წმინდა სამკალი უკვე დამწიფებული იყო: ეკლესიის დაარსება და მოწყობა აღსრულდა, ქრისტიანობა და მასთან ერთად ღვთისმშობლის დიდება მთელ მსოფლიოში გავრცელდა. ეხლა კიდევ უფრო მხურვალედ ევედრებოდა თავის ძეს, რომ, რაც შეიძლება ჩქარა კიდევ უფრო მხურვალედ ევედრებოდა თავის ძეს, რომ, რაც შეიძლება ჩქარა გადაესახლებინა იგი ზეცაში.

ყოვლადწმინდა მარიამი სიონის მთაზე, იოანე ღვთისმეტყველის სახლში ცხოვრობდა და ხშირად დადიოდა იმ ადგილებში, რომელიც ქვეყნიერების მხსნელის ნატერფალებით იყო საკურთხი. მაგრამ სალოცავად ყველაზე ხშირად ირჩევდა გოლგოთასა და ზეთისხილის მთას, რომლის ძირში გაშენებული ბაღი იოანე ღვთისმეტყველს მამამისის - ზებედესგან მემკვიდრეობით ერგო. ერთხელ ზეთისხილის მთაზე ლოცვისას მას მთავარანგელოსი გაბრიელი გამოეცხადა და ახარა, რომ მისი ზეცაში აღსვლის დრო ახლოვდებოდა და რომ ეს მოვლენა სამი დღის შემდეგ აღსრულდებოდა. ამ ხარების დასამოწმებლად მან სამოთხეში დანერგილი ფინიკის ხის ტოტი გადასცა და უთხრა, რომ ეს რტო, რომელიც ღვთაებრივი მადლით ბრწყინავდა, მის საფლავთან უნდა მიეტანათ. ღვთისმოსაური სიხარულით მიიღო ღვთისმშობელმა სამოთხის რტო. შეუვრდა უფალს, მადლობდა და ევედრებოდა, რომ სხეულიდან განსვლის ჟამს მის თვალებს წყვდიადის მთავარი და ჯოჯოხეთის საშინელებანი არ ეხილა, რომ მისი სული ღვთაებრივი ხელით თვით უფალს მიეღო. ასევე, ითხოვდა, რომ აღსრულებამდე მისცემოდა შესაძლებლობა, ენახა წმინდა მოციქულები, რომლებიც საქადაგებლად ქვეყნიერებაზე იყვნენ განბნეულნი.
როდესაც მოსალოდნელი ნეტარი მიძინების სასიხარულო ამბავი შეიტყო, მისი სახე ისეთი ზეციური სიხარულით ბრწყინავდა, რომ მისმა ღვთაებრივმა დიდებამ ყველა შეაძრწუნა.
ყოვლადწმინდა მარიამი მიძინებისთვის ემზადებოდა და ამის შესახებ უპირველეს ყოვლისა იოანე ღვთისმეტყველს ამცნო. უბრძანა, რომ სამოთხის რტო მის საფლავთან მიეტანათ. ის მშვიდად იძლეოდა განკარგულებებს. ბრძანა, მოემზადებინათ სანთლები, საკმეველი და ყოველივე ის, რაც დაკრძალვისათვის აუცილებელი იყო. იოანემ ყველაფერი დაუყოვნებვლივ აცნობა იაკობ მოციქულს - ოისებ დამწინდველის ძეს, იერუსალიმის პირველ ეპისკოპოსს, რომელმაც ეს ამბავი არა მარტო იერუსალიმში, არამედ მთელ მის შემოგარენში - ოთხივე მხარეს გაავრცელა. ხალხი ყოველი მხრიდან მოდიოდა იოანე ღვთისმეტყველის სახლისკენ. როდესაც თვით ღვთისმშობლისაგან შეიტყობდნენ, რომ იგი ზეცაში უნდა გადასახლებულიყო, მწარედ ტიროდნენ და სახლს ხმამაღალი მოთქმით ავსებდნენ, ევედრებოდნენ ყოველთა ნუგეშინისმცემელს, რომ ობლად და უპატრონოდ არ დაეყარა ისინი. ღვთისმშობელი აიმედებდა და ჰპირდებოდა, რომ არ მიატოვებდა და ვინც მწუხარებისა და უიმედობისას მიმართავდა, ყველასთვის მსწრაფლშემწე და შუამდგომელი იქნებოდა. მის ამ დაპირებაში მთელი კაცობრიობის ნუგეშია დამარხული.
ყველა ღვთისმოსაობით უმზერდა მის სახეს და ისმენდა მის სიტყვებს, ამასთან, ღვთისმშობელს არ დავიწყებია თავისი მწირი ქონების და დაკრძალვის შესახებ ანდერძი დაეტოვებინა. მისი ორი შესამოსელი რჩებოდა ორ ღარიბ ქვრივს, რომლებიც საზრდოს მისგან იღებდნენ და მხურვალე სიყვარულით ემსახურებოდნენ. მას ყველა უყვარდა, განსაკუთებით კი ისინი, ვინც მის დახმარებას საჭიროებდა. თავისი სხეულის დაკრძალვა მან გეთსიმანიის ქვაბულში ისურვა, იოსაფატის ველთან, ზეთისხილის მთასა და იერუსალიმს შორის, სადაც მისი მართალი მშობლები და იოსებ დამწინდველი განისვენებდნენ.
როდესაც იგი თავის სურვილებს იოანესა და იაკობს გადასცემდა, მოულოდნელად ქარიშხლის მომასწავებელი ძლიერი ხმაური გაისმა და ყველამ სახლზედ შემორტყმული ნათელი ღრუბელი დაინახა. უფალმა ყოვლადწმინდა დედის სურვილი აღასრულა: ღვთიური ძალის მიერ ზეაღტაცებულმა წმინდა მოციქულებმა ქვეყნიერების სხვადსხვა მხარეებიდან ამ ღრუბლების საშუალებით მიაღწიეს სახლთან, სადაც იგი იმყოფებოდა. უფლის მხილველებსა და მოწაფეებს ებოძათ მადლი, რომ ღვთისმშობლის მიძინებასა და დაკრძალვას დასწრებოდნენ. სახლის კართან შეკრებილი მოციქულები ხარობდნენ და ვერაფრით გაეგოთ, რატომ მოხდა ეს სასწაული. იოანე ღვთისმეტყველი მათ მიეგება და აუწყა, რომ დადგა ღვთისმშობლის უფალთან წასვლის დღე.
ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ხილვისას, რომელიც ნათელი მხიარულებით იყო სავსე, მათ ცრემლების დამალვა ვეღარ შესძლეს, საშინელი და საწყენი იყო გამოთხოვება დედასთან, რომლიც განსწავლიდა და ანუგეშებდა, რომელმაც მათი მეუფე და მასწავლებელი შეცვალა. როგორც გაეძლოთ ასეთი მარტოობისა და ობლობისათვის, ამქვეყნად როგორღა დარჩენილიყვნენ დედისა და წინამძღოლის გარეშე?!
მიმადლებულმა მარიამმა სთხოვა, რომ სიხარული ცრემლით არ დაემძიმებინათ, არამედ მასთან ერთად გაეხარათ: „მივდივარ ჩემს ძესთან და უფალთან, ჩემს სხეულს გეთსიმანიაში გადაიტანთ, იქ დაკრძალავთ და თქვენზედ დაკისრებულ ქადაგებას განაგრძობთ, ხოლო, თუკი უფალი ინებებს, მიძინების შემდეგ ისევ მიხილავთ“. ამ დროს აქ იყვნენ პავლე მოციქული და მისი მოწაფეები: დიონისე არეოპაგელი, იეროთეოსი, ტიმოთე და სხვანი - სამოცდაათთაგანი. უფალმა შეკრიბა ისინი და აღირსა ენახათ ღვთისმშობელი, მისგან კურთხევა მიეღოთ და დაკრძალვას დასწრებოდნენ.
ყოვლადწმინდა ქალწული ყველას თავისთან უხმობდა, სახელებს ეძახდა, ყველას ეალერსებოდა რწმენისა და იმ შრომისათვის, ქრისტეს ქადაგებისას რომ გასწიეს. ანუგეშებდა და აიმედებდა, რომ ობლად არ მიატოვებდა ქვეყანას და შეისმენდა ყველას ლოცვას - ვინც კი მას მიმართავდა.
ანგელოსის გამოცხადებიდან მესამე დღე დადგა. ახლოვდებოდა დღის სამი საათი, დრო, როდესაც მიძინება იყო ნაწინასწარმეტყველები. სახლში სანთლები ენთო, ღვთისმშობლის სარეცელს გარშემორტყმული მოციქულები უფალს ადიდებდნენ, იგი მ;;ხურვალედ ლოცულობდა. მოულოდნელად სახლის ჭერი განიღო, ღვთაბრივი დიდების ნათელმა იქ მყოფნი განაბწრყინა, ყველა შეძრწუნდა, ზეციური ნათლის სხივებდა ყოველი მიწიერი დააბნელა. ციურ ძალთა დასებით გარშემორტყმული მეუფე დიდებისა - თვით ქრისტე მოევლინა ყოვლადწმინდა დედას. თავისი ძისა და ღმერთის სხივცისკროვნებით გახარებულმა მან წარმოსთქვა სიტყვები ღვთივსულიერი საგალობელისა: „ადიდებს სული ჩემი უფალსა და განიხარა სულმან ჩემმან ღვთისა მიმართ მაცხოვრისა ჩემისა“. - სარეცელიდან წამოიწია, თაყვანი სცა უფალს და ესმა ღვთაებრივი მოწოდება: „მოვედ, მოკეთეო ჩემო, მოვედ ჩემგან შეყვარებულო და დაიმკვიდრე სავანე მარადიული ცხოვრებისა“. ყოვლადწმინდა ღვთიმშობელმა გაიმეორა თავისი ლოცვა: „მიიღე სული ჩემი მშვიდობით და მივევ მე არესაგან ბნელისა“. უფალმა დაამშვიდა იგი: ბნელი ძალა გველისა დათრგუნულია და თვით მოუწოდებს მას, რათა მიწიერიდან ზეციურ ცხოვრებაში თამამად გადავიდეს. მარადის ქალწულმა სიხარულით შესძახა: „მზა არს გული ჩემი, ღმერთო, მეყავნ მე სიტყვისაებრ შენისა“. ის კვლავ სარეცელზე მიწვა და სული თვისი ძის ხელს გადასცა. ტკივილების გარეშე შვა იგი და მანაც სხეულიდან მისი სული ყოველგვარი ტკივილის გარეშე განუტევა - წმინდა სხეული განხრწნისაგან დაიცვა. მაშინ გაისმა ანგელოსთა გალობა: „გიხაროდენ, მიმადლებულო, უფალი შენთანა, კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის!“ და ღვთისმშობლის სული უფლის ხელით, ზეიმითა და ზეციური ძალების თანხლებით ავიდა ცათა სასუფეველში.
მოციქულები, რომლებიც ღირს იქმნენ ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ზეცად აღსვლა ეხილათ, თრთოლვით იდგნენ და ცას შესცქეროდნენ, როგორც ოდესღაც უმზერდნენ ამაღლებულ უფალს. ყოველივე მიწიერი დავიწყებოდათ - საკუთარი თავიც კი. როდესაც გონს მოეგნენ, შეხედეს ყოვლადწმინდა სხეულს და დაინახეს, რომ მისი სახე ზეციური ნათლით ბრწყინავდა, მისგან საოცარი კეთილსურნელება გამოდიოდა.
მოციქულთა დასმა სიყვარულით უგალობა მას: „ზეციურსა სავანესა შინა ძისა შენისასა შეწყნარებული ყოველ ჟამ ხარ ღვთისმშობელო, შეწევნად ერისა შენისა“.
და ცის სიმაღლიდან მოისმა ღვთისმშობლის ხმა, რომელიც კადნიერად მიმართავდა თავის ძესა და უფალს: „შენნი ჩემდა მოცემულნი საუკუნოდ დაიცევ“.
ყველა იქ მყოფი ძრწოლითა და ღვთისმოშიშებით თაყვანს სცემდა ყოვლადწმინდა სხეულს. მის სარეცელზე შეხებით ყველა ჭირვეული კურნებას იღებდა და მთავარანგელოსის გალობით განადიდებდნენ მას: „გიხაროდენ, მიმადლებულო, უფალი შენთანა“. წმინდა მოციქულები მისი დაკრძალვისთვის ემზადებოდნენ, თუმცა ამქვეყნიურ განშორებას გლოვობდნენ, მაგრამ ნუგეშს სცემდათ ის აზრი, რომ ზეცაში ღვთის წინაშე მეოხი და მლოცველი მოიპოვეს. პეტრეს, პავლეს, იაკობსა და სხვა მოციქულებს საკუთარი მხრებით მიჰქონდათ მისი სხეული. იოანე ღვთისმეტყველი სამოთხის სხივმფენი რტოთი - წინ უძღოდა მათ. დანარჩენი მორწმუნენი და ხალხის სიმრავლე მის სარეცელს საცეცხლურებით და ანთებული სანთლებით მიაცილებდნენ - სიონიდან გეთსიმანიამდე გალობით მიდიოდნენ; მსვლელობის პროცესში - თვით დაკრძალვამდე სხივცისკროვანი გვირგვინის მსგავსი ღრუბელი ზემოდან დასცქეროდა ღვთისმშობლის სხეულს და პროცესიის მონაწილეებს. ციდან ანგელოსთა გალობა ისმოდა.
ბევრმა ურწმუნო იუდეველმა მოისმინა არაჩვეულებრივი ხმები, ნახა საზეიმო მსვლელობა და ეს ამბავი მღვდელმთავრებსა და მოხუცებულებს აცნობა. ისინი ბრაზითა და შურით აღივსნენ, როდესაც ნახეს, როგორი პატივით მიაცილებდნენ მათ მიერ ჯვარცმული იესოს დედას. იუდეველთა წინამძღოლებმა ხალხის გასაფანტად მეომართა რაზმი გაგზავნეს. უბრძანეს, მოციქულები დაეხოცათ, ღვთისმშობლის სხეული კი დაეწვათ. მაგრამ ღვთაებრივმა ძალამ არ დაუშვა ეს ბოროტმოქმედება. სხივცისკროვანი ღრუბლის გვირგვინი ძირს დაეშვა და პროცესიას გალავანივით გარს შემოერტყა. მდევარს გალობისა და ნაბიჯის ხმა ესმოდა, მაგრამ სიბრმავით მოცული ვერაფერს ხედავდა. სიმჭიდროვისაგან ბევრმა მათგანმა ქალაქის გალავანთან თავი გაიტეხა, სხვებმა გზა დაკარგეს და გამყოლებს ეძებდნენ. განსაკუთრებული კადნიერებით ერთი იუდეველი მღვდელი, ათონია იქცეოდა. მან საშინელი ღვთისმგმობი სიტყვები იკადრა ღვთისმშობლის სარეცელთან და მისი ძე, უფალი იესო ქრისტე აუგად მოიხსენია. ძველი შურითა და მტრობით გულადუღებული სარეცელს მივარდა, რათა ყოვლადწმინდა ცხედარი ძირს გადმოეგდო, მაგრამ როგორც კი ოდნავ შეეხო, ღვთის რისხვის მახვილით უფლის ანგელოსმა ორივე ხელი წარჰკვეთა. მოკვეთილი ხელები სარეცელზე დაცვივდა, თვითონ კი საშინელი გოდებით ძირს დავარდა. საზარელმა სასჯელმა გონს მოიყვანა იგი. დანაშაული იგრძნო და მოციქულებს მიმართა: „შემიწყალეთ მე, მონანო ქრისტესნო!“ პეტრე მოციქულმა მსვლელობა შეაჩერა და ათონიას უთხრა: „შენი განკურნება ჩვენ არ ძალგვიძს, ყველაფერი მხოლოდ იმას შეუძლია, ვინც თქვენ ჯვარს აცვით: უფალი ჩვენი იესო ქრისტე, მაგრამ არც ის განგკურნავს, სანამ მთელი გულით არ ირწმუნებ და ბაგითაც არ აღიარებ, რომ იესო ჭეშმარიტი მესია და ძე ღვთისაა“. მაშინ ათონიამ ხმამაღლა წამოსთქვა: „მრწამს, რომ ქრისტეა აღთქმული მესია და ქვეყნიერების მხსნელი“. მოციქულები და მორწმუნეები დაღუპული სულის ხსნამ მეტად გაახარა, ხოლო პეტრე მოციქულმა ათონიას უბრძანა, რწმენით მიემართა ღვთისმშობლისათვის და მკლავები სარეცელზე დაყრილი მოჭრილი ხელებისთვის მიედო. ხელები მაშინვე გამთელდა და ათონია გამოჯანსაღდა. იდაყვების გასწვრივ მხოლოდ ძაფივით წვრილი წითელი ზოლები შერჩა. ათონია სარეცელის წინაშე დაემხო და თაყვანი სცა უფალ იესოს და მის ყოვლადწმინდა დედას, აქო და ადიდა იგი და მოციქულებს თან გაჰყვა. ბევრმა იუდეველმა, როდესაც ამ სასწაულის შესახებ შეიტყო, შეინანა და ღვთისმშობლის სარეცელს მიემთხვია, ისინი განიკურნენ და მხედველობაც დაუბრუნდათ. ადამიანთა მოდგმის გულმოწყალე დედამ, როგორც შობით მიანიჭა სიხარული მთელ ქვეყანას, არ ისურვა, რომ თავისი მიძინებით ვინმე დაემწუხრებინა, იგი ყველას შეწყნარებდა და მტერსაც კი სასოებას აძლევდა.
როცა პროცესიამ გეთსიმანიას მიაღწია, ცრემლითა და მოთქმით ყველა უკანასკნელად მიემთხვია ყოვლადწმინდა ცხედარს და მხოლოდ საღამოს შეძლეს წმინდა მოციქულებმა მისი საფლავში დადება. გამოქვაბულის შესასვლელი ქვით დაფარეს. დაკრძალვის შემდეგ ამ ადგილს კარგა ხანს არ განშორებიან. სამი დღის განმავლობაში აქ ლოცვასა და საგალობელს აღუვლენდნენ ღვთისმშობელს. ამ დროს ანგელოსები ზეციური გალობით განადიდებდნენ უფალს და ყოვლადწმინდა ქალწულს.
მოციქულ თომას წილად ხვდა, რომ ღვთისმშობლის აღდგომის გაცხადების მონაწილე ყოფილიყო. ისევე, როგორც ოდესღაც თავისი ეჭვით ქრისტეს აღდგომის ჭეშმარიტება დაამოწმა. ღვთის ნებით, იგი ღვთისმშობლის დაკრძალვიდან მესამე დღეს მოვიდა გეთსიმანიაში. ღრმა მწუხარებით აღვსილი გოდებით მიეახლა აკლდამას და მოთქმით გამოხატა გულისტკივილი, რომ ღირსი არ გახდა, უკანასკნელად ეხილა დედა ღვთისა და მისგან კურთხევა მიეღო. ვერც ის სასწაულები ნახა, მისი მიძინებისა და დაკრძალვის ჟამს რომ აღსრულდა. წმინდა მოციქულებმა, გულწრფელი სიბრალულის გამო, გადაწყვიტეს საფლავის ქვა გადაეგორებინათ და თომასთვის საშუალება მიეცათ, ეხილა ღვთისმშობლის წმინდა გვამი და თაყვანი ეცა მისთვის. მაგრამ ქვის გადაგორებისთანავე ნახეს, რომ აკლდამაში მხოლოდ სუდარები დარჩენილიყო და მათგან გამოუთქმელი სურნელება გამოდიოდა. პატიოსანი გვამი მისი აღარსად იყო. ისინი განცვიფრდნენ და გაოგნდნენ. ღვთისმოსაობით ეამბორებოდნენ საფლავში დარჩენილ მანტიას და ევედრებოდნენ უფალს ამ დიდებული სასწაულის საიდუმლო გამოეცხადებინა მათთვის. იმავე საღამოს თვით ზეციურმა დედოფალმა დაამშვიდა ისინი.
უძველესი გადმოცემის მიხედვით ქრისტეს აღდგომის შემდეგ ქრისტიანთა ტრაპეზზე უპირველესი ადგილი თავისუფალი რჩებოდა, ამ ადგილას ყოველთვის იყო პურის ნაჭერი, როგორც „წილი უფლისა“ - ქრისტეს პატივსაცემად და მოსახსენებლად. ტრაპეზის შემდეგ ყველა სათითაოდ აიღებდა ამ პურს, ყოვლადწმინდა სამების სახელს მოიხმობდა და ლოცვას ამგვარად ამთავრებდა: „უფალო, იესო ქრისტე, შეგვეწიენ ჩვენ“. ამის შემდეგ „ქრისტეს წილს“ დაანაწილებდნენ და იხმევდნენ მას, როგორც უფლისმიერ კურთხევას.
მოციქულები ამ წესს ყოველთვის ასრულებდნენ, მიუხედავად იმისა, მარტო ტრაპეზობდნენ ისინი თუ - სხვებთან ერთად.
ამგვარადვე მოიქცნენ საღამოს ტრაპეზზე - გეთსიმანიიდან დაბრუნების შემდეგ, ისინი სულ ღვთისმშობელზე ფიქრობდნენ და საუბრობდნენ და ვერ გაეგოთ, თუ რა დაემართა მის პატიოსან გვამს. ტრაპეზის ბოლოს, როდესაც „ქრისტეს წილი“ აიღეს და ყოვლადწმინდა სამებას განადიდებდნენ, უცებ ანგელოსთა გალობა გაისმა და ცის სივრცეში ყოვლადწმინდა ქალწული იხილეს, მან ზეციური ძალებით გარშემორტყმულმა და გამოუთქმელი დიდებით გაბრწყინებულმა, მიმართა მოციქულებს: „გიხაროდენ, მე თქუენ თანა ვარ ყოველსა ჟამსა“. გახარებულმა მოციქულებმა და იქ მყოფმა მორწმუნეებმა ერთად შესძახეს: „ყოვლადწმინდაო ღვთისმშობელო, შეგვეწიენ ჩვენ“. ამგვარად წმინდა მოციქულები დარწმუნდნენ და მთელ ეკლესიას გადასცეს ურყევი რწმენა იმისა, რომ დედა ღვთისა თავისმა ძემ და ღმერთმა მესამე დღეს მკვდრეთით აღადგინა და ხორცით აღამაღლა ზეცაში.
მოციქულებმა მწუხარეთა ნუგეშინისსაცემად და იქ არმყოფთა დასარწმუნებლად საფლავში დარჩენილი მანტია აიღეს, იერუსალიმში დაბრუნდნენ და ძალიან მალე სახარების საქადაგებლად ქვეყნიერების სხვადასხვა მხარეში კვლავ გამოჩნდნენ.
ღვთიმშობლის აღსასრულს ეკლესია მიძინებას უწოდებს, რადგან მას სულ ცოტა ხნით მიიძინა და როგორც ძილისაგან - აღსდგა. ღვთისმშობელმა ბუნების კანონებს სძლია. მიწისაგან შექმნილი სხეულის კვლავ მიწად მიქცევა - ამგვარი სიკვდილი მის გვამს არ შეხებია. შობისას მან ქალწულება დაიმარხა, აღსასრულთან სიცოცხლე შეაერთა; შობის შემდეგ უხრწნელი დარჩა და სიკვდილში სიცოცხლე შინარჩუნა. მან მიიძინა, რათა ნეტარი მარადიული სიცოცხლისათვის გამოეღვიძა. ის წარდგომილია ცხოველმყოფელი წყაროს წინაშე, რათა ჩვენი სულები ლოცვით იხნას მარადიული სიკვდილისაგან. დაუძინებლად მლოცველი ღვთისმშობელი გვშუამდგომლობს და მწუხარებისას რწმენა გვაძლევს ნუგეშად.
ღვთისშმობლის ქვაში გამოკვეთილი საფლავი, ისევე როგორც საფლავი მისი ძისა, ყველა მორწმუნისათვის თაყვანისცემის საგნად დარჩა. უძველესი დროიდან ეკლესიის მიერ ღვთისმშობლის მიძინების მოსახსენებლად 15(28) აგვისტოა დადგენილი. ის ათორმეტ საუფლო დღესასწაულთა შორისაა, რადგან ამ დღეს მაცხოვარი ყოველთა მიეგება დედას თვისას და თავის სავანეში დაასახლა იგი.
ყოველადწმინდა ღვთისმშობელს არც მიძინების შემდეგ მიუტოვებია ქვეყნიერება და დაპირებისამებს მეოხია ყველასი, ვინც მას მიმართავს, ბევრ მწუხარესა და ჭირვეულს მან გულმოწყალების მრავალი სასწაული უჩვენა. რომელი ჩვენგანი, ვინც ცხოვრების აღძრულ ზღვაში ვიტანჯებით, არ ვგრძნობთ, რომ ღვთისმშობელს ესმის ჩვენი გოდება, რა ჩქარა ისმენს იგი ჩვენსას, რა სწრაფად შეგვეწევა და გვანუგეშებს! ღვთიმშობლის შუამდგომელად მოხმობა ქრისტიანული ღვთისმსახურების ნაწილად იქცა. პირველი საუკუნიდანვე ეკლესია შეწევნას სთხოვს და ადიდებს მას, საღამოს მსახურება ყოველდღიურად მისდამი ლოცვის თავდება: „უფროსად დიდებულო კურთხეულო ღვთისმშობელო, მარადის ქალწულო, შესწირე ლოცვაჲ ჩვენი ძესა შენსა და ღმერთსა ჩვენსა, რათა შენ მიერ შეიწყალნეს სულნი ჩვენნი“. დედა ღვთისა ანუგეშებს ყველას, ვინც მას მიმართავს:
„ჰოი, ყოვლადწმინდაო ღვთისმშობელო, შეგვეწიე და გვიხსენ ჩვენ - მმოსავნი შენნი; დედოფალო, გვაცხოვნენ ჩვენ“.

100%-ით განაციონალებული კახეთი, უფულობის გამო გაზარმაცებული ოპოზიცია და ... ,,გასაკეთებელი კიდევ ბევრია...''

ილია მარტყოფლიშვილი
კახეთიდან


ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნების შედეგად, კახეთის რეგიონში, ახალი საკრებულოები, თითქმის 100%-ით ნაციონალური მოძრაობის დეპუტატებმა დაიკავეს.
თუ გასულ წლამდე, წინა მოწვევის საკრებულოებში 5-6 ოპოზიციონერი დეპუტატი მაინც მუშაობდა, ამიერიდან კახეთის მასშტაბით, თითეულ მუნიციპალიტეტში, მხოლოდ ერთი ან ორი ოპოზიციონერი შევიდა. ისინიც მხოლოდ ხელისუფლების დამატებად წოდებული ქრისტიან-დემოკრატიული მოძრაობიდან. როგორც `თავისუფალი გაზეთის~ კახეთის ბიურომ გაარკვია, კახეთის მასშტაბით, 129 მაჟორიტარული ოლქიდან, ოპოზიციამ მხოლოდ 9 სოფლის მოგება მოახერხა.



უნდა აღინიშნოს, რომ არჩევნების დღეს, კახეთში, საარჩევნო უბნების დიდ ნაწილს, რადიკალური ოპოზიციის არცერთი დამკვირვებელი არ ესწრებოდა. როგორც `თავისუფალი გაზეთის~ კახეთის ბიურომ გაარკვია, სახელფასო დავალიანებების გამო, ოპოზიციამ, უბნებზე დამკვირვებლების ჩასმა ვერ შეძლო.
ყველაზე კომიკური ვითარება დედოფლისწყაროს საკრებულოში შეიქმნა, სადაც 22 მანდატიდან, ნაცმოძრაობამ 21 გაინაწილა, ერთი კი ხელისუფლების კადრად წოდებულმა ქრისტიან-დემოკრატიული მოძრაობის დედოფლისწყაროს ორგანიზაციის ხელმძღვანელმა, გოდერძი აბულაშვილმა მიიღო.
დედოფლისწყაროს ქრისტიან-დემოკრატების ერთ-ერთი აქტიური წევრი, სიის მესამე ნომერი და ამავდროულად ამ პარტიის მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატი, ია ჯანაშვილი მიიჩნევს, რომ ამ ფონზე, დედოფლისწყაროს საკრებულოში, მხოლოდ ერთი ოპოზიციონერის შესვლა ყოველგვარ აზრს კარგავს. ჯანაშვილი ამბობს, რომ მისივე პარტიის ხელმძღვანელის ადგილას, თვითონ მანდატს დატოვებდა და ერთპარტიულ საკრებულოს ბოიკოტს გამოუცხადებდა:
ია ჯანაშვილი: ,,მე რომ ვყოფილიყავი იმ ერთადერთი ოპოზიციური მანდატის მფლობელი, ნამდვილად მანდატს დავტოვებდი და გოდერძი აბულაშვილის ადგილას, ბოიკოტს მივმართავდი.~
ყოფილი კანდიდატი, თავისი ხელმძღვანელის გადაწყვეტილებას, გამართლებას ვერ უძებნის და რეალურ გზად ბოიკოტს მიიჩნევს.
უნდა აღინიშნოს, რომ დედოფლისწყაროს 23 უბანზე ეროვნული საბჭოს არცერთი წარმომადგენელი კენჭისყრის პროცესს არ დასწრებია. შესაბამისად, ვერც დარღვევების აღმოჩენა და მათზე რეაგირება შეძლეს...
მოძრაობა "სამართლიანი საქართველოსთვის" დედოფლისწყაროს ორგანიზაციის თავმჯდომარე და ეროვნული საბჭოს სიის პირველი ნომერი, შოთა ჯამასპიშვილი "თავისუფალი გაზეთის+" კახეთის ბიუროსთან საუბარში ამბობს, რომ სამთვიანი სახელფასო დავალიანებების არსებობის გამო, არჩევნებამდე რამდენიმე დღით ადრე, ძალიან რთულ ვითარებაში აღმოჩნდნენ და პარტიის წევრებმა ანაზღაურების გარეშე მუშაობაზე უარი თქვეს.
ზოგადად, ეს არჩევნები, დედოფლისწყაროში დამკვირვებლების სიმცირით გამოირჩეოდა. მაშინ, როცა ოპოზიციურ პარტიებს უბნებზე არცერთი დამკვირვებელი არ ჰყავდა, საეჭვო ჩანდა ისიც, რომ ხუთი-ექვსი გაურკვეველი წარმომავლობის ორგანიზაცია, თითეულ უბანზე, ორ-ორ წარმომადგენელს უშვებდა. ასე მაგალითად: ქიზიყში, არჩევნების პროცესს, აქტიურად აკვირდებოდა საზოგადოება 'ბათუმელები", რომელსაც ყველა უბანზე ორი წარმომადგენელი ჰყავდა გამწესებული. ასევე, "მშვიდობისა და განვითარების აკადემია"; "საზოგადოებრივ ინიციატივათა ალიანსი"; "ახალგაზრდული მოძრაობა _ ჩვენი თაობა"; "დემოკრატიის ცენტრი"; "სპორტსმენთა კავშირი"; "მშვიდობისა და განვითარების ასოციაცია" _ ეს იმ ორგანიზაციათა ჩამონათვალია, რომელთა ორ-ორი წარმომადგენელი, ყველა უბანს აკვირდებოდა. ისინი, ძირითადად, სხვადასხვა ორგანიზაციებს ამოფარებული ნაციონალური მოძრაობის აქტივისტებად მოიაზრებოდნენ. ეჭვები მალევე დადასტურდა, როცა "თავისუფალმა გაზეთმა+" ხსენებული ორგანიზაციების მიერ სხვადასხვა პიროვნებებზე გაცემული აკრედიტაციების მთელი დასტა, სწორედ ქალაქ დედოფლისწყაროში, ნაციონალური მოძრაობის კანდიდატის მანქანაში აღმოაჩინა. (!)
"თავისუფალმა გაზეთმა+" გადაწყვიტა, ამ ორგანიზაციების დამკვირვებლებს გასაუბრებოდა და იმის გარკვევას შევეცადეთ, თუ რა მიმართულებით მუშაობდნენ ისინი, ან რა გახლდათ მათი ინტერესის საგანი. ადგილობრივების გაკვირვებას, განსაკუთრებით საზოგადოება "ბათუმელები" იწვევდა. თუმცა, უნდა ითქვას, რომ ამ ორგანიზაციების დამკვირვებლებმა, რაფაილ კლოიანმა, არუშავა ზოროღლიანმა, ლევან ცისკარაულმა, არჩილ ლეკაშვილმა, გოდერძი კახეთელიძემ და სხვებმა, ვერაფრით დააკონკრეტეს თუ რა სახის ორგანიზაციის წარმომადგენლები იყვნენ, ან რა ევალებოდათ საარჩევნო უბნებზე...
სხვათაშორის, წინა არჩევნებისგან განსხვავებით, ამჯერად ტრადიცია დაირღვა და უბნებზე არც არასამთავრობო ორგანიზაცია `სამართლიანი არჩევნების~ დამკვირვებლები ჩაუსვამთ. ვრცელდება ხმები, რომ "სამართლიანი არჩევნების" ადგილობრივმა ხელმძღვანელმა, ნაციონალებთან შეთანხმების შემდეგ, დამკვირვებლები ქალაქ დედოფლისწყაროს უბნებიდან სპეციალურად მოხსნა.
"სამართლიანი არჩევნების" კახეთის რეგიონალური ხელმძღვანელი, ნანა დევიძე, "თავისუფალი გაზეთის+" კითხვაზე, _ თუ რატომ არ იყო წინა არჩევნების მსგავსად ყველა უბანი მათ მიერ ათვისებული, განმარტავს, რომ არასაკმარისი ფინანსების გამო, ორგანიზაციამ ვერ შეძლო მთელი კახეთის დაფარვა და ეს ადგილობრივ ხელისუფლებასთან გარიგებას სულაც არ უკავშირდება. მან ასევე დასძინა, რომ დონორი ორგანიზაციებისთვის, ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნები, არცთუ ისე საინტერესოა. აქვე აღვნიშნავთ, რომ ბოლოს ჩატარებულ ყველა არჩევნებზე, "სამართლიანი არჩევნების"  წარმომადგენელი, ყველა უბანს მთელი დღის მანძილზე ესწრებოდა. ამდენად, დევიძის ამგვარი განმარტება არცთუ საფუძვლიანი აღმოჩნდა.
დედოფლისწყაროში აქტიურად საუბრობენ, რომ 30 მაისის არჩევნებზე, სასაზღვრო პოლიციის თანამშრომლებმა, ხმები ჯერ სამოქალაქო ფორმით, საკუთარ მისამართზე განახორციელეს, შემდეგ კი კარუსელი დატრიალდა და ისინი უბნებზე ფორმით მივიდნენ და ხმები დამატებითი სპეც-სიის სახით მისცეს.
დედოფლისწყაროს #4 სასაზღვრო სამმართველოს უფროსი, მაიორი დემურ კეკენაძე გავრცელებულ ინფორმაციას კატეგორიულად უარყოფს. ის ჟურნალისტების კითხვებს თავს არიდებდა.
დემურ კეკენაძე: ,,კომენტარს არ გაძლევ, პრეს სამსახურს მიმართეთ....
-- დედოფლისწყაროში, ხელმძღვანელი თქვენ ხართ და ამიტომ თქვენი პოზიცია უფრო საინტერესოა, თბილისიდან პრეს-სამსახურმა რა იცის, აქ რა მოხდა?...
-- არ ვიცი, რას საუბრობენ... თუ ვინმეს მაგ საკითხთან დაკავშირებით ფაქტები აქვს, მაშინ სასამართლოს მიმართოს და იქ გაირკვევა. ისე, თქვენთან ლაპარაკს, აზრი არა აქვს, რა უნდა გელაპარაკოთ, მერე ყველაფერს სხვანაირად წერთ ხოლმე...
-- როგორ კომენტარსაც აკეთებთ, ყოველთვის შეუცვლელად ვუშვებთ, ახლაც გეკითხებით, გავრცელებულ ეჭვებზე პასუხი ხომ უნდა გაიცეს...
--მოდი, თბილისში პრეს-სამსახურს დაუკავშირდით და ყველაფერს გეტყვიან
ზოგიერთ საარჩევნო უბანზე, ფორმიანები, სპეციალურ დამატებით სიაში იყვნენ შეყვანილები. კეკენაძის კომენტარის მიუხედავად, დამოუკიდებელ დამკვირვებელთა ნაწილმა, სასაზღვროს კონტრაქტორები, უბნებზე სამოქალაქო ფორმაში საცხოვრებელი მისამართების მიხედვით დააფიქსირეს, თუმცა ოფიციალური საჩივარი არ დაწერილა. შეგახსენებთ, ოპოზიციის დამკვირვებლები უბნებს თითქმის არ ესწრებოდნენ.
ზოგადად, არჩევნების დღემ მშვიდად ჩაიარა, თუმცა ყველა თანხმდებოდა იმაზე, რომ მმართველმა გუნდმა ამომრჩევლების დამუშავება წინასწარ მოახერხა.
დედოფლისწყაროს ოლქში, ყველაზე გვიან, სოფელ ფიროსმანის შედეგები მოვიდა. როგორც გაირკვა, ამის მიზეზი გადასწორებული ოქმები იყო. თუმცა, აღმოჩნდა, რომ კომისიაში ისევ გადაკეთებული ოქმები წარადგინეს, რის გამოც საქმე სასამართლოს გადაეცა.
სოფელ ფიროსმანის #17 საარჩევნო უბნის თავმჯდომარეს, რომან სურმანიძეს, საარჩევნო კოდექსის დარღვევის გამო, 2 000 ლარის ოდენობით ჯარიმას დააკისრებენ.
გაირკვა, რომ #17 უბნის ოქმები, რამდენჯერმე გადაკეთებულია, რის გამოც, ოპოზიციური პარტიები სურმანიძის დასჯას ითხოვდნენ.
,,აღმოვაჩინე, რომ ფიროსმანის ოქმი არაერთხელ არის ჩასწორებული. ორგანიზაცია "სამართლიანი არჩევნების" დედოფლისწყაროს წარმომადგენელი, ვენერა ქუსიკაშვილიც ჩაერთო და 126 მუხლის 26-ე პუნქტის თანახმად სამართალდარღვევის ოქმი შევადგინეთ და ის დედოფლისწყაროს სასამართლოს უკვე გადავეცით. სურმანიძეს 2000 ლარიანი ჯარიმა ელის" _ აცხადებს საოლქო საარჩევნო კომისიის წევრი, კონსერვატიული პარტიის დედოფლისწყაროს ორგანიზაციის თავმჯდომარე, მიხეილ ბიკაშვილი.
ეროვნული საბჭოს მაჟორიტარი დეპუტატობის კანდიდატი, ლია ჩოქური სოფელ წითელწყაროში საეჭვო ვითარებაზე ამახვილებს ყურადღებას და აცხადებს, რომ შესაბამისი სასარჩევნო გარემო არ იყო. მისი თქმით, წითელწყაროშიც მთელი ამ ხნის მანძილზე ვითარება სახელისუფლებო კანდიდატის გელა თეთრაულის სასარგებლოდ იყო შექმნილი.
ლია ჩოქური: ,,მიმაჩნია, რომ კენჭისყრის პროცესი და ამომრჩეველთა აქტიურობა, წითელწყაროში საეჭვო იყო. ასეთი შედეგი მოულოდნელი იყო. მართალია, შიგნით საარჩევნო უბნებზე სერიოზული დარღვევები არ ყოფილა, მაგრამ ხელისუფლების მხრიდან, ყველანაირი მოსყიდვის, დაშინებისა და შანტაჟის პროცესი, ამომრჩეველთან ინდივიდუალურად მანამდე განხორციელდა.
დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტის დასუფთავების სამსახურის შპს "სერვისი-2007-ის" უფროსის მოადგილე, ზურაბ ყოჩიაშვილი დედოფლისწყაროს #14-ე საოლქო საარჩევნო კომისიის ოპოზიციურ წარმომადგენლებზე გამუდმებით ზეწოლას ახდენდა. ყოჩიაშვილს, თავისივე მოგვარე, ლეიბორისტული პარტიის კახეთის რეგიონის კოორდინატორი, გია ყოჩიაშვილი ბრალდებებს უყენებს.
სხვათაშორის, სახელისუფლებო რიგებში, ზურა ყოჩიაშვილი სწორედ ლეიბორისტული პარტიიდან მოხვდა, თუმცა ამას ხელი სულაც არ შეუშლია იმაში, რომ მას ამავე პარტიის ხელმძღვანელზე ზეწოლა მოეხდინა. სამწუხაროდ, მისი წარსულის გათვალისწინებით, ზურაბ ბატონს, არც სინდისის ქენჯნა უგრძვნია.
,,ტელეფონზე დამირეკა და გაჩუმებას მაიძულებდა. უხეში სიტყვებით დაგვყვირის, თვითონაც საოლქო კომისიის წევრია. უფროსობდა, ყველას ბრძანებებს გვაძლევდა და ყველაფერში ერეოდა. გვემუქრებოდა და ზეწოლას ახდენს... ამ წუმპეს, ბოლომდე მივყვები..." - აცხადებს ლეიბორისტი გია ყოჩიაშვილი.
სხვათაშორის, ზურაბ ყოჩიაშვილი დედოფლისწყაროს გამგებლის თანაშემწის, ნინო ჩოხელის მეუღლეა. მეუღლის ოპოზიციონერობის დროსაც, ჩოხელი გამგებლის თანაშემწის სავარძელს იკავებდა. ის სამ წელზე მეტია, ამ თანამდებობაზეა. გამგებლის შეცვლის მიუხედავად, ამ უკანასკნელმა, სავარძლის შენარჩუნება მოახერხა, რამაც საზოგადოებაში დამატებითი კითხვები და ეჭვები გააჩინა. ისევე როგორც იმან, როგორ ჩაიგდეს ხელში წლების მანძილზე ოპოზიციის რიგებში მყოფმა ოჯახმა საკმაოდ მაღალი თანამდებობები.
როგორც ცნობილია, ლაგოდეხის, საგარეჯოსა და დედოფლისწყაროს გამგებლებმა, არჩევნებამდე უფლებამოსილება მოიხსნეს, კენჭი იყარეს და საკრებულოში შევიდნენ. კახეთში აქტიურად ვრცელდება ხმები, რომ გუბერნატორმა გიორგი ღვინიაშვილმა, ხსენებული მუნიციპალიტეტების ყოფილ გამგებლებს, საკრებულოს თავმჯდომარეებად `გასვლა~ დაავალა. ინფორმაციის დადასტურებისგან, ადრესატები ამ ეტაპზე თავს იკავებენ, თუმცა შეიძლება ითქვას, რომ კახეთში ეჭვი თითქმის აღარავის ეპარება, რომ ექს-გამგებლები სათავეში ახლა საკრებულოს ჩაუდგებიან.
ეუთოს დემოკრატიული ინსტიტუტებისა და ადამიანის უფლებათა ოფისის სადამკვირვებლო მისაიმ, 2010 წლის 30 მაისის ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნების შეფასებისას აღნიშნა, რომ იყო მნიშვნელოვანი დარღვევებიც, განსაკუთრებით კახეთის რეგიონში.
,,იყო რამდენიმე შემთხვევა, როდესაც ყუთში ბიულეტენები ჩაყარეს. ყველაზე მეტი დარღვევა, კახეთში დაფიქსირდა. იყო შემთხვევები, როცა მარკირება არ უკეთდებოდა ყველა ამომრჩეველს, არ ხდებოდა პირადობის მიხედვით ყველა ამომრჩევლის შემოწმება, ზოგიერთ უბანზე, დაძაბული ვითარება იყო. იყო პროცესუალური ძალდატანება, რაც გულისხმობს, რომ ამომრჩევლებს დაფიქრება არ შეეძლოთ. დარღვევები უკავშირდებოდა ხმის დათვლის პროცედურასაც. მაგალითად, ხმების დათვლა ხდებოდა ისე, რომ ამ პროცესის დანახვა ყველას არ შეეძლო," _ განაცხადა ეუთოს სადამკვირვებლო მისიის პრესსპიკერმა იან აშანბაშერმა.
ერთთვიანი შვებულების შემდეგ, კახეთის სხვა მუნიციპალიტეტების მსგავსად, დედოფლისწყაროს გამგეობის 30-ზე მეტი თანამშრომელი სამსახურს დაუბრუნდა. ისინი შვებულებაში 30 აპრილს, არჩევნებამდე 1 თვით ადრე გავიდნენ. ანალოგიური ვითარება იყო კახეთის ყველა რაიონში. შეგახსენებთ, რომ ამ დრომდე, ვაკანტური რჩება დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტის გამგებლის სავარძელი. როგორც ცნობილია, ლაგოდეხისა და საგარეჯოს გამგებლების მსგავსად, ლევან ბაღაშვილმაც ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნებში, ნაციონალური მოძრაობიდან პროპორციული სისტემით კენჭი იყარა და საკრებულოს წევრი გახდა. მოგვიანებით ის მუნიციპალიტეტის საკრებულოს თავმჯდომარედ აირჩიეს, დედოფლისწყაროს გამგებლად კი ნიკოლოზ შანშიაშვილს ერთხმად დაუჭირეს მხარი. სამსახურს დაუბრუნდა კახეთის გუბერნატორი გიორგი ღვინიაშვილი და დანარჩენი მუნიციპალიტეტების გამგებლები. გურჯაანის გამგებელი, გიორგი ჩივიაშვილი კი შუალედურ არჩევნებში, პარლამენტის წევრი გახდა გურჯაანიდან. საკრებულოები სულ მალე შეიკრიბებიან და თავმჯდომარეს აირჩევენ, შემდეგ კი გამგებლის ვაკანტურ ადგილზე კონკურსი გამოცხადდება.
როგორც თავისუფალი გაზეთის კახეთის ბიურომ გაარკვია, მმართველმა გუნდმა, ყველაზე მაღალი პროცენტი _ 85,17%, სიღნაღში აჩვენა ხოლო ყველაზე დაბალი _ 53,46% საგარეჯოს მუნიციპალიტეტში მიიღო. კულუარებში არც იმას მალავენ, რომ მმართველი გუნდის ლიდერები, კახეთიდან წაღებული შედეგებით ზედმეტად კმაყოფილებიც კი არიან, რის გამოც გუბერნატორ გიორგი ღვინიაშვილის დაწინაურებაზე და მის კვლავ თბილისში გადაყვანაზე ალაპარაკდნენ.

პანიკა საქართველოში ყალბი ,,ახალი ამბების,,შემდეგ

ენდრიუ კრამერი

ზოგიერთებმა სასწრაფო დახმარების სამსახურს მიმართეს და გულის შეტევის შესახებ იუწყებოდნენ, სხვები პანიკაში პურის საყიდლად დახლებს მიაწყდნენ, ერთ–ერთი საზღვრისპირა სოფლის მოსახლეობამ სახლები მიატოვა და თავშესაფრის ძებნა დაიწყო – ეს ყველაფერი მას შემდეგ მოხდა, რაც ქართულმა ტელეარხმა შაბათს საღამოს ეთერში ცრუ „ახალი ამბები“ გადასცა, რომელიც იუწყებოდა, რომ ქვეყენაში რუსული ინტერვენცია დაიწყო.
გადაცემა, როგორც ჩანს პოლიტიკური სატირის სახით იყო ჩაფიქრებული, თუმცა თხრობა იმდენად რეალისტური და შთამბეჭდავი გახლდათ (2008 წლის აგვისტოს რუსულ–ქართულ ომზე მოგონებები ჯერ კიდევ ცოცხალია), რომ მაყურებლები სიტუაციის გარკვევასაც აღარ შეეცადნენ და შესაბამისი ზომების მიღება დაიწყეს.
ტელკომპანია „იმედის“ პროდუსერებმა გადაცემა საღამოს საინფორმაციო გამოშვების სტუდიაში ჩაწერეს, ის მაყურებლისთვის ნაცნობ წამყვანს მიყავდა. გადაცემა ეთერში შაბათს საღამოს 8 საათზე წინასწარი გაფრთხილებით გავიდა, თუმცა მაყურებლების უმრავლესობამ, ეს გაფრთხილება როგორც ჩანს გამოტოვა.
წამყვანმა, რომელიც აღგზნებული ჩანდა და ტექსტს დაბნეული კითხულობდა, ახდენდა რა ქაოტური ახალი ამბების იმიტაციას, გამოაცხადა, რომ შეტაკებები დედაქალაქის ქუჩებში დაიწყო, რომ რუსები საავიაციო დაბომბვებს აწარმოებდნენ და სატანკო ბატალიონი დაიძრა.
ეთერში აჩვენებდნენ ტანკებს რომლებიც გზებზე გადაადგილდებოდნენ, რეაქტიულ გამანადგურებლებს და ბომბებს რომლებიც ციდან ცვიოდა.
„ხალხი პანიკაში ჩავარდა“, – განაცხადა „იმედის“ ყოფილმა დირექტორმა ბიძინა ბარათაშვილმა სატელეფონო ინტერვიუში თბილისიდან. მან ცრუ „ახალი ამბების“ გამოშვება და მოსახლეობაზე მისი გავლენა მარსიანელების ინტერვენციაზე ორსონ უელსის ცნობილ რადიო ადაპტაციას „სამყაროთა ომს“ შეადარა.
ხელისუფლებამ განაცხადა, რომ ნავთობგასამართ სადგურებთან რიგები გაჩნდა და გახშირებული ზარების გამო სატელეფონო ქსელი გადაიტვირთა. ქალაქში ატეხილმა პანიკურმა შესყიდვებმა ნაწილობრივ რეალობად აქცია ის, რის აღწერასაც ცრუ „ახალი ამბების“ გამოშვება ცდილობდა.
შაბათ საღამოს, მას შემდეგ რაც რუსული ინტერვენციის შესახებ ხმები გავრცელდა, თბილისში რესტორნები დაიხურა. ამას დაემატა ისიც, რომ ადამიანები ამ ხმების გადამოწმებას ტელეფონით ამაოდ ცდილობდნენ, რადგან ქსელი გადატვირთვის გამო არ მუშაობდა.
„თუკი თქვენ იგებთ, რომ ომი დაიწყო, რა თქმა უნდა, პირველ რიგში ბანკომატთან გარბიხართ და შემდეგ სახლში, ეს ბუნებრივია“, გვიყვება სატელეფონო ინტერვიუში თბილისელი ტაქსის მძღოლი ჯუმბერ ჯიქიძე, რომელმაც ის სიტუაცია, რომელიც დაახლოებით სამი საათის განმავლობაში გაგარძელდა „პატარა ქაოსად“ დაახასიათა. რადიომ „ეხო მოსკვი“ განაცხადა, რომ გორის მცხოვრებლებმა (ქალაქი, რომელიც რუსეთთან აგვისტოს ომის დროს იბომბებოდა) სახლები მიატოვეს და ქუჩებში გავიდნენ, რადგან გადაცემის წამყვანი რუსული ბომბდამშენების მოახლოების შესახებ იუწყებოდა.
გადაცემის დროს ნაჩვენები ვიდეოს ნაწილში გამოსახულებები ნამდვილი იყო, თუმცა მათ ყალბი ხმა ფარავდა.
ოპოზიციის ლიდერებმა რეპორტაჟს საქართველოს პრეზიდენტის, მიხეილ სააკაშვილის ტრიუკი უწოდეს, რომლის მიზანიც მისი პოლიტიკური ოპონენტების დისკრედიტაცია იყო – გადაცემაში ოპოზიციონერი ლიდერები დამპყრობელ რუსებთან თანამშრომლობდნენ. „იმედის“ დირექტორი სააკაშვილის მთავრობის ყოფილი ჩინოვნიკია.
„მთავრობის მხრიდან საკუთარი ხალხის დაშინება, აღმაშფოთებელია“, – განაცხადა ნინო ბურჯანაძემ, ოპოზიციის ლიდერმა, რომელიც ცრუ რეპორტაჟის კადრებში რუსებს გაღიმებული სახით ესალმებოდა, იუწყება სააგენტო „ფრანს პრესი“.
„იმედი“ კერძო ტელეკომპანიაა. გადაცემის ეთერში გასვლის შემდეგ ბატონი სააკაშვილის პრესმდივანმა მანანა მანჯგალაძემ დაგმო გადაცემა, რომელმაც მაყურებელი შეაშინა.
კვირას, ბატონმა სააკაშვილმა კრიტიკა გაიმეორა, თუმცა დასძინა, რომ ხალხი იმის გამო შეშინდა, რომ ფილმში საქართველოს რეალისტური მომავალი იყო აღწერილი, თუკი რუსეთი ჩვეულ გზას განაგრძობს.
„მიუხედავად ნერვიული რეაქციისა, მჯერა, რომ გუშინდელი რეპორტაჟი მათ საკუთარი გეგმების განხორციელებაში ხელს შეუშლის“, – განაცხადა მან კვირას, იუწყება რუსული საინფორმაციო სააგენტი „ინტერფაქსი“.
მანამდე სააკაშვილმა ბურჯანაძე ამ თვის დასაწყისში პრემიერ–მინისტრ პუტინთან შეხვედრის გამო გააკრიტიკა. ბატონ სააკაშვილს „იმედის“ მაუწყებლობაში ჩარევის უფლება არ აქვს, განაცხადა პრეზიდენტის პრესსამსახურის დირექტორმა ალანა გაგლოევამ.
ტელეარხმა გადაცემის დასაწყისში მკაფიოდ განმარტა, რომ პროგრამა ფიქტიური იყო. თუმცა, გაფრთხილებული ის მაყურებლიც უნდა ყოფილიყო, რომელმაც არხზე მოგვიანებით გადართო. მაგალითად, ბრძოლის კადრები, რომელიც ტელევიზიით გადაიცემოდა, ზაფხულის იყო და არა მარტის. რეპორტაჟის სცენარის მიხედვით, რუსეთი საქართველოში შიდა არეულობის ფონზე შემოიჭრა, რომელიც სადაო არჩევნებს მოჰყვა და მხარი დაუჭირა ოპოზიციის ლიდერების „სახალხო მთავრობას“ რომელმაც ბატონი სააკაშვილი დაამხო. შოუში, პრეზიდენტი ობამა თეთრი სახლის წინ ტრიბუნასთან განცხადებას აკეთებს და ხმა რომელიც მას ახმოვანებს, რუსეთის წინააღმდეგ სანქციებს ითხოვს.
მას შემდეგ რაც რეაქცია ცხადი გახდა, „იმედმა“ განმარტება გააკეთა, რომ „ახალი ამბები“ სიმულაცია იყო და ბოდიში მოიხადა.
პანიკა დაახლოებით 15 წუთს გაგრძელდა, განაცხდა შინაგან საქმეთა სამინისტროს ანალიტიკური ცენტრის დირექტორმა შოთა უტიაშვილმა. სამედიცინო დახმარების სამსახურში, შაბათს, ჩვეულებრივზე სამჯერ მეტი გამოძახება დაფიქსირდა. უმრავლესობა მათ გულის შეტევის სიმპტომებით მიმართავდა, განაცხადა მან.
„ნამდვილი პანიკა იყო“, – თქვა უტიაშვილმა.

გვიშველეთ, რუსები მოდიან!

მანფრედ ქიურინგი

ტელეარხი დიდი მეზობლის თავდასხმის ინსცენირებას ახდენს – პანიკა საქართველოში
შაბათს ქართულმა ტელეკომპანია „იმედ“-მა 30 წუთიანი გადაცემა მიუძღვნა შესაძლო რუსულ ინტერვენციას, რომელიც სავარაუდოდ აგრესიული ოპოზიციის ქართულ პოლიციასთან შეტაკებას მოჰყვება.
თბილისისკენ მომავალი ტანკების ამსახველმა კადრებმა, განცხადებებმა რუსული ავიაციის მიერ საქართველოს აეროპორტების დაბომბვაზე, ცნობამ ისტორიულ დედაქალაქ მცხეთასთან შეტაკებაზე მაყურებელი ისევე დააშინა, როგორც ინფორმაციამ სააკაშვილის სავარაუდო მკვლელობასა და ოპოზიციის ლიდერის, ნინო ბურჯანაძის ქმედებაზე, რომელმაც ჯარს ბუნტისკენ მოუწოდა.
პირველ რიგში პანიკამ სამხრეთ-ოსეთის საზღვართან მდებარე ქალაქი გორი და დედაქალაქი თბილისი მოიცვა. „ვიფიქრეთ, რომ ომი დაიწყო“ – განაცხადა თბილისში ”კავკასიური სახლი”-ს ხელმძღვანელმა ნაიარა გელაშვილმა. მობილური სატელეფონო ქსელი ნაწილობრივ გაითიშა, სასწრაფო დახმარების სამსახურები სრული დატვირთვით მუშაობდნენ, გულის შეტევის და გულის წასვლის მრავალი შემთხვევა დაფიქსირდა“. მხოლოდ ნახევარსაათიანი გადაცემის დასრულების შემდეგ ითქვა, რომ პროგრამა ფიქცია იყო და მასში 2008 წლის აგვისტოს ომის კადრები გამოიყენეს. მოგვიანებით, არხმა ბოდიში მოიხადა. ის რაც სხვებისთვის უხეში ხუმრობაა, ქართველებისთვის მგრძნობიარე თემაა. იქ ნებისმიერი ჭორისთვის ნოყიერი ნიადაგია, რომელიც რუსების ინტერვენციას ეხება. როგორც სჩანს ოპოზიციის დისკრედიტაციისთვის ამ ეფექტის გამოყენება სააკაშვილს აბსოლუტურად მისაღებად მიაჩნია.

ომის დაწყებაზე ცრუ ინფორმაციის გავრცელებას, საქართველოში პანიკა მოჰყვა

საქართველო მასობრივმა პანიკამ მას შემდეგ მოიცვა, რაც შაბათს საღამოს ტელევიზიით ცრუ „ახალი ამბების“ გამოშვება გადაიცა. გადაცემა იუწყებოდა, რომ სამხრეთ-კავკასიის რესპუბლიკაში რუსეთის არმიამ ხელახალი ინტერვენცია წამოიწყო და თითქოს საქართველოს პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი მოკლულია. უამრავი ქართველი პანიკამ მოიცვა
სააკაშვილის მიერ კონტროლირებადმა ტელეკომპანია „იმედ“-მა მხოლოდ გადაცემის ბოლოს განაცხადა, რომ სინამდვილეში ახალი ომი არ დაწყებულა და რეპორტაჟი მოვლენების მხოლოდ შესაძლო განვითარებას ასახავდა. რუსეთი, ოპოზიცია და პოლიტიკური ექსპერტები სკანდალზე ალაპარაკდნენ.
მასობრივი საინფორმაციო საშუალებები იუწყებოდნენ, რომ მოსახლეობაში ქაოსის ნიშნები გაჩნდა, ხალხი საწვავის შესაძენად ბენზინგასამართ სადგურებს მიაწყდა. სერიოზული მღელვარება დაიწყო ქალაქ გორში, რომელიც 2008 წლის აგვისტოს ომის დროს რუსეთის არმიამ დაიკავა. სასწრაფო დახმარების სამსახურები სერიოზული დატვირთვით მუშაობდნენ. პარლამენტის დეპუტატის დიმიტრი ლორთქიფანიძის ინფორმაციით, ერთ–ერთი ქართველი ჯარისკაცის დედა, რომელიც ამ დროს ტელევიზორს უყურებდა გულის შეტევით გარდაიცვალა.
რუსეთის საინფორმაციო სააგენტო „ინტერფაქს“-მა „იმედ“-ზე დაყრდნობით ომის შესაძლო დაწყებაზე გაავრცელა ინფორმაცია, თუმცა იმავდროულად დასძინა, რომ ამ ცნობას მხოლოდ ეს სატელევიზიო სადგური ავრცელებდა. „იმედი“ კი ომის კადრების ფონზე ამტკიცებდა, რომ საქართველოში რუსეთის არმია შეიჭრა და სააკაშვილი მოკლეს. რეპორტაჟის მიხედვით, ხელისუფლების დამხობის შემდეგ ქვეყნის ოპოზიციამ ახალი მთავრობა ჩამოაყალიბა. ის რომ ეს ინფორმაცია მცდარი იყო, მხოლოდ გადაცემის დასრულების შემდეგ ითქვა.
ქართულმა ოპოზიციამ და რუსმა პოლიტიკოსებმა სააკაშვილი მოსახლეობის შეშინების მცდელობაში დაადანაშაულეს. „ის მძიმედ დაავადებული და საშიში ადამიანია, რომელიც კრიმინალივით მოქმედებს“ – განუცხადა სააგენტო „ინტერფაქს”-ს ნატო-ში რუსეთის წარმომადგენელმა დიმიტრი როგოზინმა. თბილისში მოწყობილ ქუჩის სტიქიურ გამოსვლებში დემონსტრანტები პასუხისმგებელი პირების დასჯას მოითხოვდნენ. მოგვიანებით ტელეკომპანიამ მაყურებელს ბოდიში მოუხადა.

ინსცენირების დიდი ოსტატის მიერ დადგმული საქართველოს ომი

მარიტა ტკალე

წარმოიდგინეთ, რომ მთავრობის საქმიანობაზე კარგად ინფორმირებული გერმანული ტელეარხი ეთერს წყვეტს და აცხადებს, რომ ის ახლა პირდაპირ ეთერში რთავს ფრანკფურტის აეროპორტს, სადაც ერთ-ერთი ყველაზე მასშტაბური ტერაქტი განხორციელდა ეთერში გადაიცემა ნანგრევების, დასისხლიანებული მსხვერპლის, სასწრაფო დახმარების ავტომანქანების კადრები და ნახევარ საათში დიქტორი ამბობს, რომ ეს ყველაფერი ფიქცია იყო და არხს ამით მოსალოდნელი საფრთხის და უშიშროების სფეროში ახალი კანონის მიღების აუცილებლობის დემონსტრირება სურდა, წარმოუდგენელია.
პრეზიდენტმა მიხეილ სააკაშვილმა მსგავსი ექსპერიმენტი სულ ახლახანს საკუთარ ხალხზე ჩაატარა. მასთან დაახლოებულმა ტელეარხმა შაბათს საღამოს მაყურებელს რუსული ინტერვენციის შესახებ აცნობა. არხი იუწყებოდა, რომ ქვეყანა იბომბება, სააკაშვილი მოკლულია და ოპოზიცია ხელისუფლებაში მოვიდა. ამ ადამიანის საშიშმა უგუნურებამ პიკს მიაღწია. 2008 წლის კავკასიური ომიც მისი პროვოცირებული იყო. 2008 წლის ნოემბერში მან პოლონეთის პრეზიდენტი კაჩინსკი სამხრეთ-ოსეთის საზღვართან მიიყვანა, სადაც სროლის ინსცენირება მოაწყო. ახლა როგორც სჩანს ოპოზიციონერებზე განრისხებულმა, რომლებიც სიტუაციის სტაბილიზაციის მიზნით რუსეთის პრემიერ-მინისტრ ვლადიმერ პუტინს შეხვდნენ, გარკვეული აქციების განხორციელება გადაწყვიტა. მშვიდობა? დღეს აბსოლუტურად ცხადია, რომ სააკაშვილის რეჟიმი უზარმაზარი რისკების შემცველია. ის არ არის დასავლეთის მოკავშირე.

ყალბი სატელევიზიო ომი

მიხაელ ლუდვიგი

შაბათს საღამოს, რუსეთ-საქართველოს ომის დაწყება აბსოლუტური მოულოდნელობა იყო, განსხვავებით 2008 წლის ზაფხულისგან, როდესაც კონფლიქტს წინ უძღოდა მრავალრიცხოვანი შეტაკებები და სიტყვიერი დაპირისპირება. საბედნიეროდ ეს მხოლოდ სატელევიზიო ომი აღმოჩნდა, რომელიც საგანგებოდ მომზადდა და მომავლის შესაძლო საფრთხეს ასახავდა
მაგრამ ეს მხოლოდ იმ ქართველებმა იცოდნენ, ვინც ტელეკომპანია „იმედი“-ს საინფორმაციო გამოშვება „ქრონიკ”-ის დაწყებამდე მოკლე გაფრთხილებას მოუსმინეს, რადგან სანახაობა საოცრად რეალისტური იყო. რეპორტაჟი რუსეთ-საქართველოს ომის დაწყების შესახებ იუწყებოდა და მთელი ქვეყნის მასშტაბით მოსახლეობაში პანიკა დაიწყო.
იმის გამო, რომ 30 წუთის განმავლობაში არავის უთქვამს, რომ გამოშვება ინსცენირებული იყო, ბევრმა რეალობად აღიქვა ის, რაც მთავრობის მიერ კონტროლირებად სატელევიზიო არხზე იხილა: სამხრეთ-ოსეთის ლიდერზე ედუარდ კოკოითზე თავდასხმა განხორციელდა, ქართველი ოპოზიციონერი ლიდერები ნინო ბურჯანაძე და ზურაბ ნოღაიდელი ცხინვალში ჩავიდნენ და რუსეთის წარმომადგენლებთან ერთად ამ დანაშაულზე პასუხისმგებლობა საქართველოს მთავრობას დააკისრეს. რუსეთის პრეზიდენტმა დიმიტრი მედვედევმა საქართველოს პრეზიდენტის მიხეილ სააკაშვილისგან მომავალი საფრთხის განეიტრალებაზე ბრძანება გასცა. რუსეთის ჯავშანტექნიკა სამხრეთ-ოსეთიდან და სომხეთიდან თბილისისკენ დაიძრა. რუსებმა საქართველოს დაბომბვა დაიწყეს და თბილისის, გორის და სხვა ქალაქების მოსახლეობამ სახლები დატოვა და გაიქცა. გადაცემის ცნობით არეულობა თბილისის შემოგარენშიც დაფიქსირდა და რუსების ხელმძღვანელობით ქალბატონმა ბურჯანაძემ და ნოღაიდელმა „სახალხო მთავრობა“ შექმნეს და პრეზიდენტი სააკაშვილი მოკლულია. ამას მოჰყვა ცნობა იმის თაობაზე, რომ სააკაშვილი ცოცხალია და უსაფრთხო ადგილას იმყოფება. ამით ნახევარსაათიანი „სპეციალური გამოშვება დასრულდა.

ქართული ტელევიზია: მოსკოვი მას პროვოკაციად აფასებს.

„ეს პროვოკაციაა და საერთაშორისო თანამეგობრობამ ის უყურადღებოდ არ უნდა დატოვოს“ – ორშაბათს რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროს სპეციალურმა წარმომადგენელმა ანდრეი ნესტერენკომ განაცხადა შაბათს საღამოს ქართული ტელეკომპანია „იმედი“-ს ეთერში „ახალი ამბების“ სპეციალური გამოშვების სახით გასულ გადაცემაზე, რომელიც რუსეთთან ახალი ომის დაწყების შესახებ იუწყებოდა
მართალია ეს ფიქცია იყო და როგორც სჩანს მისი ავტორების მიზანი ქვეყანაში მაისში დაგეგმილი ადგილობრივი არჩევნების შემდეგ მოსალოდნელი ცვლილებებისგან თავის დაზღვევა გახლდათ, თუმცა ის რომ გადაცემა მოდელირებული იყო, ტელეარხმა ამის შესახებ მხოლოდ გადაცემის დასრულების შემდეგ განაცხადა, როდესაც ქვეყანაში პანიკა უკვე დაწყებული იყო.
ნესტერენკოს თქმით, გადაცემამ ამ ისედაც მშფოთვარე რეგიონის უსაფრთხოებასა და სტაბილურობას ზიანი მიაყენა. დიპლომატის თქმით, ხელისუფლების თანხმობის გარეშე, არხი ამ გადაცემის ეთერში გაშვებას ვერ გაბედავდა. ანალოგიურად მიაჩნია ოპოზიციასაც. პრეზიდენტ მიხეილ სააკაშვილის შეფასებით, გადაცემის შინაარსი „რეალობასთან ძალიან მიახლოებულია“. ევროკავშირში რუსეთის ელჩმა ვლადიმერ ჩიჟოვმა განაცხადა, რომ ეს რეჟიმის მხრიდან საკუთარი ხალხის აბუჩად აგდებაა.

რუსები მოდიან!.. თუ არა?

მორიც გატმანი

საზღვრისპირა სოფლების მოსახლეობამ სახლები მიატოვა, მობილური სატელეფონო კავშირი გაწყდა: ხელისუფლებასთან დაახლოებულმა არხმა საქართველოზე რუსეთის თავდასხმის ინსცენირება მოახდინა და მოსახლეობაში რეალური პანიკა დათესა. რუსეთი გაღიზიანებულია: პრეზიდენტ სააკაშვილს „თავი აუდუღდა“
ცაში რუსული ბომბდამშენები, დაბომბილი სასაზღვრო პუნქტები, მტვრიან გზაზე ჯავშანტექნიკის კოლონა – ვინც შაბათს საღამოს 8 საათზე ტელეკომპანია „იმედი“-ს არხზე გადართო, ცოცხლად და CNN–ის სტილში მომზადებულ რეპორტაჟს იხილავდა იმის თაობაზე, რომ რუსეთის არმიამ პატარა კავკასიური რესპუბლიკა დაიპყრო. დიქტორი სერიოზული გამომეტყველებით აცხადებს: სამხრეთ-ოსეთში აფეთქების შემდეგ, რუსეთმა საქართველოს ომი გამოუცხადა და ტანკები დედაქალაქისკენ დაძრა, მთავრობა ევაკუირებულია.
შემდეგ ჩნდება რუსეთის პრეზიდენტი დიმიტრი მედვედევი. ის წიგნის თაროების ფონზე ზის და მის ხმას ქართული თარგმანი ფარავს – „სააკაშვილი ტერორისტია და ჩვენ საქართველო მისგან უნდა გავათავისუფლოთ“. პრეზიდენტი ობამაც კი აკეთებს განცხადებას: თეთრი სახლის კიბეებთან, ტრიბუნასთან დგას და გმობს რუსულ ინტერვენციას. რამდენიმე წუთში ჩნდება საგანგებო ინფორმაცია: პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი მოკლულია, ოპოზიციამ რუსების თანხმობით „სახალხო მთავრობა“ ჩამოაყალიბა. ამ ყველაფერს ფონად გასდევს ღამის აფეთქების კადრები და ტიტრი – „რუსული სამხედრო ავიაცია სტრატეგიულ ობიექტებს ბომბავს“.
რუსების ინტერვენცია მოულოდნელად 20:30 საათზე დასრულდა: წამყვანმა გამოაცხადა, რომ ეს ყველაფერი „მოვლენების შესაძლო განვითარების იმიტაცია“ იყო, იმ მოვლენებისა რომლებიც რეალურად განვითარდება, თუკი „ქართული საზოგადოება რუსულ გეგმას კონსოლიდირებული არ შეხვდება“. ამის შემდეგ რუსეთის საფრთხეზე სტუდიაში დისკუსია დაიწყო. იმიტაციის თაობაზე, დიქტორმა მაყურებელი გადაცემის დაწყებამდე გააფრთხილა, თუმცა მაყურებლის უმრავლესობამ, როგორც სჩანს ეს მომენტი გამოტოვა.

„ყველას იმის გაგება სურდა, რუსები მართლა შემოჭრნენ თუ არა!“

„ჩვენ ჟურნალისტები რა თქმა უნდა მივხვდით, რომ ეს მხოლოდ ბოროტი ხუმრობა შეიძლებოდა ყოფილიყო“ – განაცხადა „საქართველოს ამბები“-ს მთავარმა რედაქტორმა ელენე იმედაშვილმა, თუმცა მოქალაქეებს პანიკური რეაქცია ჰქონდათ: მედია-საშუალებების ცნობით, საზღვრისპირა ქალაქ გორის მცხოვრებლები სახლებს სტოვებდნენ, საზღვრისპირა სოფლებიდან ქალები და ბავშვები გაიყვანეს და ბენზინგასამართ სადგურებთან ავტომობილების რიგები გაჩნდა. „მობილური სატელეფონო ქსელი გაითიშა“ – ჰყვება იმედაშვილი. მის სააგენტოში უამრავი ადამიანი რეკავდა: „ყველას აინტერესებდა, მართლა შემოიჭრნენ თუ არა რუსები!“ თბილისში ხმები გავრცელდა და იმასაც კი ამბობდნენ, რომ ქალაქში იარაღის დარიგება დაიწყო. დეპუტატ დიმიტრი ლორთქიფანიძის თქმით, ერთ–ერთი ჯარისკაცის დედა, რომელმაც გადაცემა ნახა გულის შეტევით გარდაიცვალა.
პრეზიდენტმა სააკაშვილმა სიტუაციის სერიოზულობა გააცნობიერა და ხალხის დასამშვიდებლად, ტელეკომპანია „იმედი“-ს სტუდიაში საკუთარი პრეს-სპიკერი გააგზავნა: არა, არანაირი რუსული ინტერვენცია არ მომხდარა და არხს მკაფიოდ უნდა მიეთითებინა, რომ ეს „ინსცენირება“ იყო. მეორე დღეს კომენტარი თავად სააკაშვილმა გააკეთა: ფილმი „უსიამოვნო“ იყო, მაგრამ „მაქსიმალურად მიახლოებული იყო რეალობასთან და იმასთან, რაც საქართველოს მტრებს აქვთ ჩაფიქრებული“.
ამ ფაქტს, ქართულმა საზოგადოებამ აღშფოთებით უპასუხა: იმავე საღამოს, ტელეკომპანია „იმედი“-ს ოფისთან ოპოზიციის რამდენიმე წამყვანი ლიდერი და ასობით მოქალაქე შეიკრიბა და ტელევიზიის წინააღმდეგ სანქციებს მოითხოვდა. ოპოზიციის ლიდერმა, ნინო ბურჯანაძემ, რომელიც გადაცემაში სამშობლოს მოღალატედ იყო წარმოდგენილი, განაცხადა რომ არხს სასამართლოში უჩივლებს. ხელისუფლება „ხალხს აშინებს“ – ამბობდა ის. ოპოზიციამ ხალხს კვირას, დღის მეორე ნახევარში, თბილისის ცენტრში მიტინგზე შეკრებისკენ მოუწოდა.

„ფსიქოლოგიური ტერორის კულმინაცია“

ზოგიერთმა პოლიტიკოსმა პრეზიდენტი დაადანაშაულა და განაცხადა, რომ ის ამ ამბის უკან იდგა. „ეს ფსიქოლოგიური ტერორის კულმინაციაა, რომელსაც სააკაშვილი უკვე მეექსვე წელია, რაც საკუთარი ხალხის მისამართით აწარმოებს. ვერც ერთი ჟურნალისტი ვერაფერ მსგავსს ვერ მოამზადებდა სააკაშვილის თანხმობის გარეშე. ასეთი ავადმყოფური რამ შეიძლება მხოლოდ პრეზიდენტს მოსვლოდა თავში“ – აცხადებდა ოპოზიციის ერთ–ერთი ლიდერი სოზარ სუბარი. მართლაც, წარსულში ოპოზიციური არხი დღეს პრეზიდენტის რუპორადაა მიჩნეული. „იმედი“-ს გენერალური დეირექტორი გიორგი არველაძე ერთ დროს სააკაშვილის პრეს-სპიკერი იყო.
თავის მხრივ, არველაძემ, საკუთარ ბლოგზე ბოდიში მოიხადა. „თუმცა მე იმედი მაქვს, რომ ჩვენ ერთად ვიბრძოლებთ იმისთვის, რომ ის რაც გადაცემაში იყო, ტრაგიკულ რეალობად არ იქცეს“ – ნათქვამია სააკაშვილის ახლო მეგობრის კომენტარში.
რუსეთ–საქართველოს ომის შემდეგ, ადამიანებს ქვეყანაში დიდი მეზობლის ხელახალი შემოჭრის შიში არ უნელდებათ. „ახალი ამბების ყველა სიუჟეტი ოკუპაციის და ინტერვენციის თემით იწყება“ – ამბობს ჟურნალისტი იმედაშვილი – „ხალხი მუდმივად მსგავსი მოვლენების მოლოდინშია“.
ინსცენირებას რუსი პოლიტიკოსებიც გამოეხმაურნენ. დუმას საგარეო ურთიერთობების კომიტეტის თავმჯდომარე კონსტანტინე კოსაჩოვმა 2008 წლის აგვისტოში რუსეთ–საქართველოს შორის ომის დაწყებამდე პერიოდი გაიხსენა – „თბილისი მაშინაც ძაბავდა სიტუაციას და ქმნიდა შთაბეჭდილებას, თითქოს რუსეთის ან სამხრეთ-ოსეთის მხრიდან პროვოკაციები გარდაუვალი იყო“. მას შთაბეჭდილება ექმნება, რომ სააკაშვილს თავში ყველაფერი წესრიგში არა აქვს.

აფიქრებული ხალხის ნაფიქრალი ანუ `დემოკრატები” დემოკრატიის გარეშე

შევარდნაძის პერიოდის მოკლე დახასიათება: “დემოკრატია” დემოკრატების გარეშე.
სააკაშვილის პერიოდის მოკლე დახასიათება: “დემოკრატები” დემოკრატიის გარეშე.

პროლოგი: ეს გახლავთ ვერდაშინებული, ღირსებავერაყრილი და აფიქრებული ხალხის ნაფიქრალი. იმ ხალხის, რომელსაც მაინც ეგონა, რომ აზრის გამოთქმა დემოკრატიული საზოგადოების განუყოფელი ნაწილია და რომელიც გაზის შიშინში, სხვადასხვა ზომისა და მასალის ხელკეტების ტრიალში, გაურკვეველი მანქანების წუილში და ფორმიანი და გადაცმული ადამიანების მიერ განხორციელებულ გავეშებულ ნადირობაში, კიდევ ერთხელ და უკვე საბოლოოდ დარწმუნდა, რომ არადემოკრატები დემოკრატიულ პრინციპებს პატივს არ და ვერც სცემენ.

მთავრობის არგუმენტი: დემოკრატია რომ არ არსებობდეს ამ ქვეყანაში, ვინ მიცემდა ამდენ ხალხს ქუჩაში გამოსვლისა და მიტინგის ჩატარების უფლებას?
არგუმენტი უსუსურია: ბატონებო, საქართველოს მოსახლეობა, ის ხალხი თქვენთვის რომ დღეს, უკაცრავად – წინასაარჩევნო პერიოდამდე `ჩარეცხილები” იყვნენ, მიტინგებსა და დემონსტრაციებს შუაგული და აყვავებული სოციალიზმის დროსაც მართავდა და გასაოცარი მხოლოდ ის არის, რომ კომუნისტურ ხელისუფლებას 1978 წელსაც კი არ დაურბევია მიტინგი. თუ თქვენ იმის თქმა გინდათ, რომ მაშინ საქართველოში დემოკრატია ყვაოდა, ვერ დაგეთანხმებით, ხოლო თუ ამის თქმას არ აპირებთ, ახლანდელ გამოსვლებსაც თქვენი `დემოკრატიის” მონაპოვრად ნუ მიიწერთ. საქართველოს მოსახლეობა ამას ბედავდა მაშინაც და ბედავს დღესაც. ეს ჩვენი, საქართველოს მოსახლეობის მონაპოვარი და მისი ხასიათია. სამწუხაროა, რომ არც ადრე და არც ახლა, საკუთარი ხალხის ხასიათი ვერ გაგიგიათ. ვერ გაგიგიათ, რომ ამ ხალხის `ტვინების გამორეცხვა” თავისუფლების ინსტიტუტის შესაძლებლობებს ნამდვილად აღემატება.
როგორც გაზეთი ეკონომისტი 2007 წლის 15 ნოემბრის გამოშვებაში წერს: “Now Georgia, which until recently was one of the few bright prospects left, risks turning into yet another ill-run country with a corrupt elite squabbling over the spoils of office. This is not a total surprise”. საქართველოს მოსახლეობის იმ ნაწილისათვის, რომელმაც ინგლისური ენის შესწავლა სათანადო დონეზე ჯერ ვერ მოახერხა, ნება მიბოძეთ, გადავთარგმნო ეს ფრიად საინტერესო ამონარიდი: `ახლა კი საქართველო, რომელიც ცოტა ხნის წინ განვითარების საუკეთესო პერსპექტივის მქონე მცირერიცხოვანი ქვეყნებიდან ერთ-ერთს წარმოადგენდა, დღეს დგას რისკის წინაშე – გადაიქცეს კიდევ ერთ, ცუდად-მართულ ქვეყნად, სადაც კორუმპირებული ელიტის წარმომადგენლები ძალაუფლებისა და ფულის გამო, ერთმანეთში ვეღარ რიგდებიან. ეს არ იყო სრული მოულოდნელობა”. ანუ, არ იყო სრული მოულოდნელობა ის, რაც საქართველოში 7 ნოემბერს მოხდა.
იმისათვის, რომ ჩვენივე ხელისუფლებამ, ჩვენ - მოსახლეობას და მათ ანუ ევროპასა და ამერიკას დაუმტკიცონ, რომ ეს ნამდვილად მოულოდნელი იყო, რომ ეს არ არის კორუმპირებული ელიტა, რომ ეს არ არის ქვეყნის კურსი და რომ ეს იყო სუპერ-აუცილებელი, საჭიროა დაამტკიცონ, რომ იყო შეიარაღებული გადატრიალების მცდელობა.
ამის განხორციელებას კი `დემოკრატები” ავადმოსაგონარი შინაგან საქმეთა სახალხო კომისარიატის, ე.წ. ნკვდ-ს `საუკეთესო ტრადიციების” გახსენებით და პრაქტიკაში განხორციელებით ცდილობენ. სრული შთაბეჭდილება იქმნება, რომ მათი ბაგეთაგან ძერჟინსკის სული გვესაუბრება. მათი მჭერმეტყველების აზრი და მიზანი კი დაშინებაა: ილაპარაკებ ტელეფონით? – დაგიჭერ! არ ილაპარაკებ? – მაღალი ხარისხის ეჭვის საფუძველზე დაგიჭერ! არ მოგწონვარ? – დაგიჭერ და საერთოდაც, სულ ერთია – მაინც დაგიჭერ!
მოკლედ, როგორც ბულატ ოკუჯავა ამბობდა, ქვეყნად ასე ყოფილა, არაფერი იცვლება, ყველაფერი მეორდება, დღესაც აღმართს დაღმართი ცვლის და ერთ ჭკვიანზე ერთი სულელი მოდის. თუმცა, უკაცრავად, მე როგორც ვხვდები, ახლა ფიქრობენ, რომ ერთ-ორ ჭკვიან ხელისუფალზე მთელი სულელი საქართველო მოდის, რომელსაც ურტყამ, მოწამლავ, იმედს დაუმსხვრევ და მერე ისევ მას დააბრალებ _ კარავი გაშალე და ჩემს დამხობას ცდილობდიო. არადა, ისე ჩვენც კარგები ვართ. აბა რა უნდა თქვან? ვერ გიტანთ, იმიტომ რომ აზროვნებთ, ვერ გიტანთ იმიტომ რომ ჩვენს საყვარელ ტელევიზიას (ხელისუფლების), სხვისი ტელევიზია გირჩევნიათ, ვერ გიტანთ იმიტომ, რომ დამოუკიდებელი სასამართლო გინდათ, ვერ გიტანთ იმიტომ, რომ რეალური თვითმმართველობა გინდათ, ვერ გიტანთ, ვერ გიტანთ იმიტომ რომ ლევან რამიშვილის არ გჯერათ...…
ყოფილ პრეზიდენტსა და მის ოპერატიულ გარემოცვას დავესესხები და ამუშავდა `სიცრუის მანქანა”, რკინის სამკუთხედის სახით.
რკინაც არის და რკინაც. რკინის სამკუთხედიც განსხვავებული მიზნებიდან გამომდინარე იქმნებოდა და იქმნება. აქვე მაინც დავაყოლებ, რომ რკინის სამკუთხედი მაშინ იქმნება, როცა აღმასრულებელი, კანონმდებელი და ინტერესთა ჯგუფი ერთი ინტერესის ან აზრის გამო ერთიანდება და მის გატარებას ყველა მექანიზმის გამოყენებით ცდილობს. ეს ზოგადი განმარტებაა იმ მეცნიერებიდან, რომელსაც სახელმწიფო მართვა ჰქვია.
რკინაც ასეთი უნდა, სამკუთხედიც, გაერთიანებაც და ინტერესთა ჯგუფიც. მიზანი კი საკუთარი გაუმართლებელი საქციელის გამართლების მცდელობის დამტკიცებაა. მექანიზმი? მექანიზმი ასეთი გახლდათ: დაგეშილი ადამიანების მიქსევა ჟურნალისტებზე, ტელევიზიის დალეწვა, დამტრევა, განადგურება და საბოლოოდ, ყველაფრის ისევ ტელევიზიაზე გადაბრალება, ზუსტად ისევე, როგორც იმ ასორმოცდაათი ათას თუ ასი ათას ადამიანს, რომელიც ნოემბრის თვეში ქუჩაში იმის იმედით გავიდა, რომ ხალხის ხმა დანიშნულების ადგილს მიაღწევდა, კონსტიტუციური წყობის დამხობას აპირებდითო - დააბრალეს. ბატონო ყოფილო პრეზიდენტო, ეს არ არის სიმართლე და თქვენ ამით შეურაცხყოფას აყენებთ 7 ნოემბერს თქვენგან ერთხელ უკვე შეურაცხყოფილ ხალხს, რომელმაც, რაც არ უნდა უთხრათ თქვენ, უკეთ იცის რას აპირებდა. აი, სად ამუშავდა რკინის სამკუთხედი, ამ შემთხვევაში -სიცრუის მანქანა.
ეპილოგი:დაიჯერა თუ არა საქართველომ ზღაპრები და სიზმრები? მოდის თუ არა ხელისფლების ორ-სამ ჭკვიან წევრზე მთელი სულელი საქართველო?
ხელისუფლებას მტკიცება და ნამუსის მოწმენდა საერთაშორისო საზოგადოების წინაშე ჭირდება, რადგან Pოწერ-Pოინტ -ის ფორმატში გაკეთებული პრეზენტაცია წარმატებული დემოკრატიის შესახებ, დარბეულ უფლე;ბებსა და გაწითლებულ წყალს თავად გაატანა. მტკიცება კი იმისთვის ჭირდება, რომ ისინი დაარწმუნოს შეიარაღებული შეთქმულების თეორიის რეალურ და არა მოგონილ საფრთხეში. სამწუხაროა, რომ ისინიც, ჩვენს ხელისუფლებას, საქართველოს მოსახლეობის მსგავსად, თავისებურად ინტერპრეტირებულ გონებრივ კატეგორიაში გაჰყავს. ბედნიერებაა ის, რომ ეს ასე არ არის და დემოკრატიული საზოგადოების წარმომადგენლებისათვის `ლეღვის ფოთლის” როლში ყოფნა მიმზიდველ პერსპექტივას ნამდვილად არ წარმოადგენს.
მე ისევ გამიჩნდა სიამაყის გრძნობა, რადგან ძალიან კარგად ვიცი, რომ ღირსება არც ფულზე და არც ტომარა ფქვილზე იყიდება. ისიც ვიცი, რომ დუმილს ხშირად ოქროს ფასი აქვს და ისიც ვიცი, რომ ამ დუნიაზე იდეისათვის თავგადადებული ადამიანები რომ არ ყოფილიყვნენ, მიუხედავად მათი კოცონზე დაწვისა, კაცობრიობის სულიერი ფასეულებები ასეთი ღირებული არ იქნებოდა და ჩვენც ალბათ, ისევ ბლის კურკების სროლაში ვიქნებოდით.